Są dwie postaci o tym imieniu.
Mieczysław Gwalbert Henryk Pawlikowski (1834-1903) - pisarz, publicysta, taternik a przez pewien czas także działacz polityczny. Był lwowiakiem, który przebywając w Paryżu zaprzyjaźnił się z najwybitniejszymi polskimi poetami romantycznymi. Na wieść o przygotowaniach do kolejnego zrywu powrócił do rodzinnego miasta, zostając zastępcą komisarza Rządu Narodowego w Galicji Wschodniej, za co został skazany na dwuletnie więzienie. W swoich dobrach Medyka (dzisiejsze województwo podkarpackie) stworzył prężnie działający ośrodek polskiej kultury. Jego drugim domem był Kraków, gdzie współtworzył Towarzystwo Narodowo-Literackie a także dziennik "Kraj". Pisał liczne opowiadania i powieści (m.in. "Testament Napoleona", "Baczmaha"), utwory poetyckie ("Pamiętnik pieśniarza"), recenzje teatralne i teksty publicystyczne, reprezentując w nich poglądy pozytywistyczne. Należał do grona zapalonych taterników (w 1874 roku został członkiem Towarzystwa Tatrzańskiego) - pierwszy przeszedł przez Zachodnie Żelazne Wrota a jako drugi wspólnie z poetą Adamem Asnykiem zdobył Wysoką. Zmarł w Krakowie.
 
 Mieczysław Pawlikowski (1920-1978) - aktor, reżyser, pilot wojskowy. Pochodził z Żytomierza, wychowywał w Łucku. Jako siedemnastolatek uzyskał uprawnienia pilota. W czasie okupacji hitlerowskiej przedostał się najpierw do Francji a w III 1940 roku znalazł się w Anglii, gdzie służył w siłach RAF-u jako lotnik Dywizjonu 300 oraz 301, wykonując 29 lotów bojowych. Tam też rozpoczął swoja przygodę z aktorstwem, będąc początkowo spikerem polskich audycji radia BBC. Z czasem dołączył do Lotniczej Czołówki Teatralnej. W V 1945 roku odszedł z polskich Sił Powietrznych w stopniu sierżanta (doświadczenia wojenne opisał w książce "Siedmiu z Halifaxa J") i po kilku miesiącach powrócił do Polski. Zamieszkał w Warszawie, gdzie związał się początkowo z Miejskimi Teatrami Dramatycznymi. Do końca życia występował na najważniejszych stołecznych scenach (Powszechny, Ateneum, Narodowy, Współczesny, Syrena, Polski, Nowy), był również stałym współpracownikiem radia i telewizji. Wystąpił w wielu popularnych filmach ("Inspekcja pana Anatola", "Jak być kochaną", "Pan Wołodyjowski", "Nie lubię poniedziałku", "Skradziona kolekcja") i serialach telewizyjnych ("Barbara i Jan", "Przygody pana Michała", "Układ krążenia"). Zmarł w Warszawie.
 
 Spoczywa:
 Cmentarz Wojskowy na Powązkach, kwatera 12 D, rząd II, miejsce 2.

Przed wojną planowano na tym terenie zbudować lotnisko międzynarodowe, jednak strefa lotów została zbombardowana w 1939 przez Luftwaffe. Po wojnie lotnisko odbudowano jako sportowe, służące Aeroklubowi Warszawskiemu. W 1971 zapadła decyzja o budowie tu osiedla i w 1976 lotnisko przestało istnieć. Ulica powstała pod koniec lat 70 na nowo planowanym osiedlu.
Stan obecny:
Bloki osiedla Gocław-Jantar. Powstały między 1977 a końcem lat 80 wg proj. Tadeusza Mrówczyńskiego. Na budowę osiedla rozpisano konkurs międzynarodowy, w którym brali udział architekci ze stolic państw socjalistycznych. Konkurs, rozstrzygany w 1972 w Kazimierzu, wygrały ekipy z Belgradu, Moskwy i Warszawy (Bogusław Chyliński, Jacek Jedynak, Andrzej Skopiński i Jerzy Skrzypczak). Opracowaniem osiedla na podstawie zwycięskich prac zajął się T. Mrówczyński. Na 225 hektarach lotniska zbudowano 4 części osiedla. W 1977 uzbrojono teren, a pierwsi lokatorzy wprowadzili się w 1979 na teren Orlika. Osiedle przeznaczone jest całościowo dla ok. 40.000 osób. 

Nr 3: Ognisko Pracy Pozaszkolnej.
Data nadania nazwy: 1980.02.22