Tadeusz Soplica - tytułowy bohater poematu Adama Mickiewicza "Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie. Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem", wydanego w Paryżu w 1834 roku. Był synem Jacka Soplicy (zwanego też księdzem Robakiem), bratankiem Sędziego, prawowitym dziedzicem Soplicowa. Prawdopodobnie przyszedł na świat w 1791 roku, imię otrzymał na cześć Tadeusza Kościuszki. Po śmierci matki wychowywany przez stryja w przekonaniu śmierci obydwojga rodziców. Wezwany do rodzinnego majątku w momencie zawiązania akcji, bez pamięci zakochał się w córce Ewy Horeszkówny - Zosi, flirtował jednak z Telimeną, będącą jej opiekunką. Był patriotą szanującym dawne obyczaje i tradycje - stanął w obronie honoru mieszkańców majątku i wyzwał Hrabiego na pojedynek a podczas zajazdu spoliczkował majora Płuta obrażającego Telimenę. W efekcie tego zdarzenia w obawie przed rosyjskimi prześladowaniami zbiegł do Królestwa Warszawskiego, jednak wcześniej wyznał miłość Zosi. Powrócił do domu wraz z armią Napoleona a po zaręczynach z ukochaną uwłaszczył chłopów.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1953.05.28. Wcześniej nazywała się Legionów.