Pałukowie  średniowieczny ród rycerski, wywodzący się od św. Wojciecha a pieczętujący się początkowo herbem Pałuki (w polu topór z krzyżykiem w pas, zaćwieczonym na obuchu) a od przełomu XIV i XV w. zarzuconym na rzecz herbu Topór (w czerwonym polu srebrny topór o złotym toporzysku a w klejnocie skośne godło). Pierwsze wzmianki pochodziły z Wielkopolski z roku 1259 (wówczas użyta została tak oznaczona pieczęć). Największe znaczenie odegrał w XIV i XV w., zaś najsłynniejsi mężowie wywodzący się z niego to:
 Jakub ze Żnina (XIIIw.) - arcybiskup gnieźnieński.
 Henryk z Rynarzewa (po 1270 - ok. 1340) - kasztelan nakielski i gnieźnieński, wojewoda kaliski, stronnik Władysława Łokietka a później Kazimierza Wielkiego.
 Sędziwój z Szubina (zm. 1405) - starosta generalny Wielkopolski, współtwórca unii polsko-litewskiej, stronnik Władysława Jagiełły, który prawdopodobnie zatwierdził połączenie obu herbów.
 Maciej Słupecki (1440-1503) - kasztelan a potem starosta nakielski, wicestarosta poznański.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1960.05.05