Alfons Jan Nagórski (1888-1976) - pierwszy na świecie lotnik polarny, wsławił się też jako prekursor akrobacji (pętli) lotniczych. Urodził się i uczył we Włocławku, w ówczesnym zaborze rosyjskim. Ukończył szkołę piechoty oficerskiej w Odessie i szkołę pilotów wojskowych w Gatczynie. Prowadził loty rozpoznawcze nad Arktyką, brał udział w rosyjskiej wojnie domowej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości nie przyjęto go do Marynarki Wojennej. W Rosji został uznany za zabitego, a w uznaniu zasług, jego imieniem nazwano stację meteorologiczną na Ziemi Franciszka Józefa. Po II wojnie światowej zajmował się popularyzacją lotnictwa w Polsce. Uhonorowano go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. 

Spoczywa:
Cmentarz Komunalny Północny, kwatera E-IV-8, rząd I, grób 2.

Przed wojną planowano na tym terenie zbudować lotnisko międzynarodowe, jednak strefa lotów została zbombardowana w 1939 przez Luftwaffe. Po wojnie lotnisko odbudowano jako sportowe, służące Aeroklubowi Warszawskiemu. W 1971 zapadła decyzja o budowie tu osiedla i w 1976 lotnisko przestało istnieć. Ulica powstała pod koniec lat 70 na nowo planowanym osiedlu.

Stan obecny:

Bloki osiedla Gocław-Jantar. Powstały między 1977 a końcem lat 80 wg proj. Tadeusza Mrówczyńskiego. Na budowę osiedla rozpisano konkurs międzynarodowy, w którym brali udział architekci ze stolic państw socjalistycznych. Konkurs, rozstrzygany w 1972 w Kazimierzu, wygrały ekipy z Belgradu, Moskwy i Warszawy (Bogusław Chyliński, Jacek Jedynak, Andrzej Skopiński i Jerzy Skrzypczak). Opracowaniem osiedla na podstawie zwycięskich prac zajął się T. Mrówczyński. Na 225 hektarach lotniska zbudowano 4 części osiedla. W 1977 uzbrojono teren, a pierwsi lokatorzy wprowadzili się w 1979 na teren Orlika. Osiedle przeznaczone jest całościowo dla ok. 40.000 osób.
 

Data nadania nazwy: 1979.01.31