Most powstał jako dar Zagłębia Śląsko-Dąbrowskiego dla Warszawy. Jego nazwa to wyraz uznania dla tamtejszych górników i hutników, którzy zaangażowani byli w odbudowę stolicy.

Początkowo w 1864 powstał most Kierbedzia, góra miała konstrukcję kratownicową. Most wychodził z wiaduktu Pancera, zbudowanego w 1844-6, który początkowo był zjazdem ze Starego Miasta na Mariensztat, później wjazdem na most Kierbedzia. Pod budowę wiaduktu rozebrano w 1834 kościół św. Klary. Wiadukt miał 20,5 m szerokości i 675 m długości. Koszt wyniósł 135.000 rubli srebrnych plus 18.000 rubli na wykup gruntu. Uroczyste otwarcie nastąpiło 24.10.1846. Było to ulubione miejsce przechadzek Warszawiaków. Stanisław Kierbedź był najwybitniejszym twórcą tego typu budowli w XIX w. 05.08.1915 wycofująca się armia wysadziła most, przez który przebiegały rury wodociągowe. Zaraz po zamknięciu mostu, ale jeszcze przed wysadzeniem, Stanisław Bukowski zamknął zawór, co uchroniło przed opróżnieniem sieci wodociągowej i pozbawieniem w konsekwencji Warszawy wody. Zaraz po swoim wyczynie Bukowski zmarł na serce. Walki przewrotu majowego 26.05.1926 rozpoczęły się o 18:30, pododdziały 30 PP zaatakowały stojące na moście pododdziały 36 PP. Most Kierbedzia zniszczono w 1944. Obecny most powstał w latach 1947-8. Śląsk dał 250.000.000 zł na jego budowę, z hut Batory i Zatorze napływały potrzebne elementy stąd nazwa mostu. Montaż mostu ukończono w ciągu 3 miesięcy, 08.12.1948, na 15 dni przed terminem.

Stan obecny:
Tablica pamiątkowa. 01.02.1944, po udanym zamachu na Kutscherę, rannych żołnierzy AK przewieziono do Szpitala Praskiego: Bronisława "Lota" Pietraszewicza i Mariana "Cichego" Sengera. Wracający z akcji Kazimierz "Sokół" Sott i Zbigniew "Juno" Gęsicki zostali zatrzymani na moście przez Gestapo. Skoczyli do Wisły z mostu i być może zginęli od kul, ale ich ciał nigdy nie odnaleziono.

Data nadania nazwy: