Władimir Władimirowicz Majakowski (1893-1930)  futurystyczny poeta i dramaturg rosyjski. Przyszedł na świat w gruzińskim mieście Bagdadi, jako trzynastolatek przeniósł się wraz z matką i rodzeństwem do Moskwy. Tam zafascynował się ruchem bolszewickim, efektem czego było jego aresztowanie i osadzenie w więzieniu. Jako poeta zadebiutował w 1912 roku. Dość krótko studiował w moskiewskiej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury, po czym związał się z ruchem futurystycznym, z którym wydał manifest Policzek smakowi powszechnemu. W porewolucyjnej Rosji malował plakaty propagandowe. Już wówczas miał w swoim dorobku literackim poematy Obłok w spodniach, Flet kręgosłupa, Wojna i świat oraz Człowiek a także tragedię Włodzimierz Majakowski, dramat Misterium buffo (pierwsza w dziejach Rosji Radzieckiej sztuka-widowisko) oraz scenariusz filmowy W okowach filmu. Był jednym z redaktorów pisma LEF (Lewy front), które upadło po jego wstąpieniu do Rosyjskiego Stowarzyszenia Pisarzy Proletariackich. Nadal tworzył poematy (Kocham, O tym, Włodzimierz Iljicz Lenin, Dobrze  ostatnie zdecydowanie agitacyjne, do których wprowadził bardzo potoczny język), ponadto napisał komedię Pluskwa oraz dramat Łaźnia. Coraz bardziej krytycznie odnosił się jednak do efektów rewolucji, stając się głównym prowadzącym polemiki z socrealistami (poemat Pełnym głosem, będący jego swoistym testamentem). Oskarżony o wypaczenie i w efekcie zdradę idei komunistycznych, zginął w niewyjaśnionych do dziś okolicznościach (rzekomo popełnił samobójstwo strzelając do siebie z pistoletu) w swoim mieszkaniu przy Zaułku Łubiańskim w Moskwie.

Spoczywa:
Cmentarz Nowodziewiczy w Moskwie.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1961.11.24