Aleksander Kotsis (1836-1877) - malarz. Urodził się w podkrakowskim wówczas Ludwinowie, studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, później kształcił się w Wiedniu. W 1861 roku powrócił do Krakowa, z którym związany był do końca życia. Założył tam Stowarzyszenie Wzajemnej Pomocy Artystów. Prezentował głównie malarstwo romantyczne i realistyczne jednocześnie. Jego obrazy z reguły charakteryzował niewielki format. Malował pejzaże ("Zachód słońca - kosiarz", "Łacha piasku"), wnętrza ("Wnętrze izby", "W szynku"), portrety ("Autoportret", "Głowy dwóch dziewcząt") oraz sceny rodzajowe z życia wsi ("Kłótnia Cyganów"). Podejmował też bieżącą tematykę, np. powstania styczniowego, w którym jednak nie wziął udziału ("Rekrutacja w Galicji", "Wieszanie powstańców"). Cechowała je prosta kompozycja i czytelna fabuła oraz wąska gama kolorystyczna, pomimo iż był wybitnym kolorystą. Pod koniec życia miał zostać profesorem Katedry Malarstwa w szkole, której był absolwentem, niestety - ciężka choroba mózgu (prawdopodobnie guz) uniemożliwiła mu podjęcia nauczania. Przez całe życie malował bardzo dużo i wiele obrazów jednocześnie - nie dokończył ok. 350 prac, które zostały odnalezione w niewielkiej pracowni po jego śmierci.

Spoczywa:
Stary Cmentarz Podgórski w Krakowie, w miejscu dziś nieznanym.

Powstała na terenie miasteczka Golędzinów, które uzyskało prawa miejskie w 1764. W 1806, właściciel folwarku Golędzinów, Pec, wybudował tu karczmę wraz z kolonią, która nazwana została Pelcowizną.

Stan obecny:
Data nadania nazwy: 1939.01.01