Są trzy postaci o tym imieniu.

Jan Kossakowski herbu Ślepowron (zm. po 1680) - starosta wiski od 1638 roku. Ośmiokrotnie pełnił funkcję marszałka sejmiku ziemi wiskiej, trzynastokrotnie był posłem na sejm, brał również udział w elekcji Jana Kazimierza, Michała Korybuta Wiśniowieckiego oraz Jana III Sobieskiego, po wyborze którego był deputatem do ułożenia pactów conventów.

Jan Nepomucen Kossakowski herbu Ślepowron (1755-1808) - biskup inflancki i wileński. Prawdopodobnie pochodził z miejscowości Gołcza w Małopolsce. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1787 roku, od 1798 roku był ordynariuszem diecezji wileńskiej. Był członkiem Komisji Edukacji Narodowej, zreorganizował szkolnictwo na terenach Litwy, opierając je o nowe ustawy. Piastował obowiązki prezesa Wileńskiego Towarzystwa Dobroczynności.

Jan Kossakowski (1900-1979) - lekarz, malarz, rzeźbiarz, poeta. Źródła historyczne nie są zgodne co do miejsca jego urodzenia - być może był to Żytomierz, jednak najprawdopodobniej Warszawa, z którym to miastem związany był do końca życia. Był uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej, siedem lat później uzyskał dyplom Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Jego pierwszym miejscem pracy stał się Szpital dziecięcy przy ul. Kopernika, gdzie od 1931 roku stając się chirurgiem-konsultantem specjalizującym się w opiece nad noworodkiem. Sześć lat później był już ordynatorem Oddziału Chirurgicznego Kliniki Pediatrycznej Szpitala Dziecięcego przy ul. Litewskiej. Podczas okupacji hitlerowskiej wykładał chirurgię w tajnej szkole Jana Zorskiego a w czasie walk Powstania Warszawskiego opatrywał rannych w szpitalu przy ul. Śliskiej. Zaraz po wojnie - dzięki uzyskanemu stypendium - wyjechał do Szwajcarii oraz Francji. Po powrocie do kraju w 1950 roku objął obowiązki szefa Katedry i Kliniki Chirurgii Dzieci Akademii Medycznej w Warszawie. Rok później otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego a w 1959 roku - profesora zwyczajnego, stając się niekwestionowanym autorytetem w zakresie chirurgii dziecięcej, przeprowadzając w 1960 roku pierwszą operację na otwartym sercu małego pacjenta. Był członkiem krajowych i zagranicznych Towarzystw naukowych, autorem wielu prac naukowych, z których najbardziej cenioną do dziś jest Atlas topografii chirurgicznej płuc. W 1969 roku przeszedł na emeryturę i wówczas to oddał się swoim pasjom - malarstwu, rysunkowi kredkami carandache na pokrytym werniksem papierze fotograficznym i rzeźbie (jego twórczość znajduje się dziś w warszawskim Muzeum Narodowym).

Spoczywa:
Cmentarz w Laskach.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1986.05.30. Do 1954.04.12 nazywała się Ogrodowa a potem (1954.04.12 - 1986.05.30) Zduńska.