Sebastian Fabian Klonowic (ok. 1545-1602) - poeta, kompozytor, pedagog., tłumacz Pochodził z wielkopolskich Sulmierzyc, prawdopodobnie uczył się w Kaliszu, przez pewien czas przebywał na Węgrzech, Słowacji i we Lwowie. W 1568 roku zamieszkał w Lublinie, z którym to miastem związany był praktycznie do końca życia, pełniąc w nim najpierw funkcję pisarza miejskiego i sekretarza sądowej kancelarii wójta lubelskiego, później zaś ławnika, wójta (od 1592 roku), burmistrza (od 1594) i dożywotniego rajcy (od 1595). W latach 1589-1592 - zaprzyjaźniony z Janem Zamoyskim - pełnił funkcję kierownika Akademii Zamojskiej. Jego pierwszym dokonaniem literackim był przekład dzieła Klemensa Janickiego "Vita regum Polonorum". Jako samodzielny twórca specjalizował się moralno-dydaktycznych poematach pisanych po polsku i po łacinie, będących ważnym dokumentem życia miejskiego i wiejskiego za czasów Jagiellonów. Do najważniejszych utworów zaliczyć należy "Roxolania", "Żale nagrobne na ślachetnie urodzonego Pana Jana Kochanowskiego", "Worek Judaszów to jest złe nabycie majętności", "Hebdomas, to jest Siedem tegodniowych piosnek wyjętych z pierwszych Ksiąg Moiżeszowych kapituły pierwszej, co którego dnia Pan Bóg stworzył i jako siódmego dnia odpoczynął, krótko zebranych przez Sebastyjana Klonowica z Sulimierzyc, pisarza ławicy lubelskiej" oraz "Flis, to jest Spuszczanie statków Wisłą i inszymi rzekami do niej przypadającymi", w którym umieścił krótki opis Warszawy.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1927.05.10