Kazimierz Dąbrowski (1902-1980) - psycholog, psychiatra, pedagog, filozof. Pochodził z podlubelskiego Klarowa. Świadectwo dojrzałości uzyskał w Lublinie, później studiował równolegle medycynę i psychologię - oba kierunki początkowo w Poznaniu a później w Genewie. Już wtedy posługiwał się pojęciem "dezintegracji pozytywnej", którą zajmował się praktycznie przez całe życie. Swoje wykształcenie uzupełniał w Wiedniu, Harvardzie i Bostonie, doktoryzując się w zakresie medycyny sądowej. W latach 1935-1949 kierował założonym przez siebie Instytutem Higieny Psychicznej. Podczas II wojny światowej znalazł się w podwarszawskim Zagórzu, gdzie w miejscowym Sanatorium Dziecięcym ukrywał uciekinierów z warszawskiego getta, wyrabiając im fałszywe papiery i karty chorobowe. Prowadził tam również tajne wykłady w Studium Higieny Psychicznej, którą po wojnie przekształcił w Wyższą Szkołę Higieny Psychicznej. Spotkały go za to represje ze strony władz komunistycznych , wyjechał więc do Rabki, gdzie został lekarzem w jednym ze szpitali dziecięcych. W Zagórzu znalazł się ponownie w 1957 roku. Został również jednym z niezależnych ekspertów badających zbrodnię katyńską. W swym dorobku naukowym miał kilkadziesiąt publikacji, m.in. "Behawioryzm i kierunki pokrewne w psychologii", "Co to jest higiena psychiczna?", "Dezintegracja pozytywna", "Dwie diagnozy", "Elementy filozofii rozwoju", "Funkcje i struktura emocjonalna osobowości", "Higiena psychiczna w życiu codziennym", "Higiena psychiczna zagranicą i u nas", "Moralność w polityce", "Nasze dzieci dorastają", "Nerwowość dzieci i młodzieży", "O dezyntegracji pozytywnej", "Osobowość i jej kształtowanie poprzez dezintegrację pozytywną", "Pasja rozwoju", "Podstawy psychologiczne samodręczenia (automutylacji)", "Pojęcia żyją i rozwijają się", "Pojęcie zdrowia psychicznego", "Psychoterapia przez rozwój", "Społeczno-wychowawcza psychiatria dziecięca", "Trud istnienia", "W poszukiwaniu zdrowia psychicznego", "Wprowadzenie do higieny psychicznej", "Zdrowie psychiczne a wartości ludzkie". Przez wiele lat mieszkał w Aleksandrowie (dziś warszawskie osiedle), zmarł w szpitalu w Aninie zaś jego grób znajduje się na niewielkiej polanie w lesie niedaleko Zameczka - części ośrodka w Zagórzu.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: