Henryk II Pobożny (między 1196 a 1204 - 1241) - książę krakowski, śląski i wielkopolski wywodzący się z dynastii Piastów. Był trzecim synem Henryka Brodatego i Jadwigi. Już w 1213 roku wiedział, że obejmie tron po ojcu, gdyż obaj jego starsi bracia już nie żyli. Poślubił więc Annę, córkę czeskiego króla Przemysła Ottokara I a ok. 1222 roku został przez ojca dopuszczony do współrządzenia, co potwierdzają odrębne pieczęcie, dworzanie i notariuszowie. Po raz pierwszy w pełni przejął rządy w 1227 roku, kiedy to jego ojciec został ciężko raniony w Gąsawie. Po raz drugi niespełna dwa lata potem, gdy tamten znalazł się w Płocku uwięziony przez Konrada I Mazowieckiego. Uczestniczył w wyprawach krzyżowych ojca przeciwko Prusom, od 1234 roku był koregentem, używającym tytułu księcia (wielko)polskiego i śląskiego. Samodzielne rządy rozpoczął w 1238 roku, po śmierci Henryka I Brodatego. Niepodważalnie był jedynie władcą Dolnego Śląska. Chociaż tytularnie pełnił władzę nad innymi dzielnicami, to jednak faktycznie było z tym inaczej, do tego dochodził jeszcze konflikt z Kościołem, odziedziczony "w spadku" po ojcu. Aby uregulować sytuację polityczną i chociaż trochę przybliżyć zjednoczenie dzielnicowe, w 1239 roku wydał swoją córkę Konstancję (łącznie miał pięć córek i tyluż synów) za syna Konrada I Mazowieckiego - Kazimierza. Zginął 9 IV 1241 roku w bitwie z Mongołami pod Legnicą, zostając w pamięci potomnych idealnym rycerzem i władcą chrześcijańskim. Pochowany został we Wrocławiu w kościele franciszkańskim, jednak podczas okupacji hitlerowskiej jego ciało zaginęło.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: w tym brzmieniu 2012.11.08. Wcześniej nosiła imię Śniadeckich a 1979.01.01 - 2012.11.08 po prostu Henryka Pobożnego.