Stanisław Grzesiuk (1918-1963) - pisarz, pieśniarz, z zawodu elektromechanik. Pochodził z podchełmińskij wsi Małków, jednak w Warszawie znalazł się jako dwulatek i zamieszkał wraz z rodzicami przy ul. Tatrzańskiej na Czerniakowie. Po wybuchu II wojny światowej zaangażował się w walkę z okupantem, włączył się w działalność Polskiego Państwa Podziemnego. Na skutek donosu poszukiwany przez gestapo, został aresztowany w III 1940 roku podczas przypadkowej ulicznej łapanki i wysłany do obozu w Dachau a potem do Mauthausen-Gussen, z którego wyszedł dopiero po wyzwoleniu w V 1945 roku. Swoje obozowe przeżycia opisał w książce "Pięć lat kacetu" a okres dzieciństwa w "Boso, ale w ostrogach - opowieść o latach trzydziestych". Do kraju powrócił po kilku tygodniach - ponownie zamieszkał w stolicy, założył rodzinę, został radnym i działaczem społeczno-lewicowym. W 1947 roku rozpoznano u niego gruźlicę, która była następstwem życia w trudnych warunkach i wojennych doświadczeń. Walkę z tą chorobą opisał w swojej trzeciej książce - "Na marginesie życia - losy własne i współtowarzyszy zmagających się z gruźlicą". Warto zauważyć, że przez pewien czas był dyrektorem administracyjnym Szpitala Przeciwgruźliczego przy ul. Płockiej a potem przychodni przy ul. Chocimskiej. Od wczesnego dzieciństwa słuchał ulicznych piosenek i przyśpiewek, które później wykonywał akompaniując sobie na słynnej banjoli, którą wymienił w obozie na kilkaset papierosów. Dość szybko został okrzyknięty "bardem Czerniakowa", często koncertował a dla potrzeb Polskiego Radia nagrał tuż przed śmiercią cztery audycje - "Apaszem Stasiek był", "Czerniakowskie zaloty", "Piekutoszczak, Felek i ja" oraz "Bujaj się Fela". Były to zarazem tytuły śpiewanych przez niego piosenek, inne o których warto wspomnieć, to m.in. "Bal na Gnojnej", "U cioci na imieninach", "Rum Helka", "Czarna Mańka" czy "Ballada o Felku Zdankiewiczu". Zmarł w Warszawie.

Spoczywa:
Cmentarz Wojskowy na Powązkach, kwatera 2C, rząd VIII, miejsce 9.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1979.01.31