Stanisław Antoni Grochowiak (1934-1976) poeta, dramaturg, pisarz, główny przedstawiciel turpizmu (pochwały brzydoty) w literaturze polskiej. Urodził się w Lesznie Wielkopolskim, ale okres okupacji hitlerowskiej spędził w stolicy. Później powrócił do rodzinnego miasta, w Warszawie znalazł się ponownie w 1955 roku. Jego pierwszym adresem była stara kamienica przy ul. Stalowej 2, kolejnym - ul. Morszyńska 3 na Sadybie., by w ostateczności - z racji licznej rodziny - otrzymać służbowy domek w Brwinowie. Początkowo pracował w Instytucie Wydawniczym PAX, później w redakcjach wielu czasopism literackich (np. "Współczesność", "Nowa Kultura", "Poezja" czy "Miesięcznik Literacki"). Jako poeta debiutował w 1951 roku wierszem "Ave Maryja" w literackim dodatku do "Słowa Powszechnego" (pierwszy tom poetycki - "Ballada rycerska" - wydał w 1956 roku). Też w 1956 roku zadebiutował jako prozaik powieścią "Plebania z magnoliami", zaś pięć lat potem jako dramaturg utworem "Szachy". Na uwagę zasługuje też powieść "Trismus" i dramat "Chłopcy". Kilka z jego dzieł zostało sfilmowanych. Zmarł w Warszawie w wyniku rozległego zawału serca, będącego efektem wieloletniej choroby alkoholowej.

Spoczywa:
Cmentarz Wojskowy na Powązkach, kwatera 35B, rząd I, miejsce 6.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1989.02.26