Leopold Okulicki (1898  1946) -  generał brygady Wojska Polskiego, ostatni komendant główny Armii Krajowej. Uczył się w gimnazjum w Bochni. Należał do Związku Strzeleckiego, w wieku 15 lat zdał egzamin podoficerski. Do Wojska Polskiego przyjęty w 1918 roku, rok później osiągnął stopień kapitana. Walczył podczas I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej. W okresie międzywojennym ukończył Wyższą Szkołę Wojenną, otrzymywał kolejne przydziały i stanowiska. We wrześniu 1939 roku brał udział w obronie Warszawy, gdzie pełnił funkcję oficera łącznikowego Naczelnego Wodza. Po kapitulacji działał w konspiracji, był współzałożycielem Służby Zwycięstwu Polski, dowodził łódzkim okręgiem Związku Walki Zbrojnej. Był też komendantem ZWZ/AK. W 1941 roku pojmany przez NKWD. Zwolniony z więzienia po okresie 1,5 roku. Powierzono mu funkcję szefa sztabu armii polskiej na terenie ZSRR. W 1944 roku awansowany na generała brygady. Wrócił do kraju, gdzie sprawował wysokie stanowiska w AK. 19 I 1945 roku wydał rozkaz o rozwiązaniu AK. Ponownie aresztowany przez NKWD i przewieziony do Moskwy. W "procesie szesnastu" skazany na 10 lat więzienia. Zmarł rok później, w nie do końca wyjaśnionych okolicznościach.

Przed wojną planowano na tym terenie zbudować lotnisko międzynarodowe, jednak strefa lotów została zbombardowana w 1939 przez Luftwaffe. Po wojnie lotnisko odbudowano jako sportowe, służące Aeroklubowi Warszawskiemu. W 1971 zapadła decyzja o budowie tu osiedla i w 1976 lotnisko przestało istnieć.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1989.06.29