Nazwa wzięła się od Dziekani, pałacu dziekana istniejącego tu od 1610 roku.

Ulica powstała w XIV wieku, a bruk położono na niej w 1780. W XVIII w. mieszkało tu 7 duchownych i 7 kleryków wraz ze służbą. W drugiej połowie XIX w. zainstalowano latarnie gazowe. Zabudowa zniszczona w 1944, po wojnie odbudowana

Stan obecny:

Nr 1: Pałac Dziekana kanoników kolegiaty św. Jana. Pierwsze budynki spłonęły w pożarach. Po największym w 1067 pałac ten powstał w 1610 dla dziekana Jana Raciborskiego, a na początku XVIII w go rozbudowano, kiedy to umieszczono tu tzw. stare seminarium duchowne. W 1870-1939 urządzono tu biura i mieszkania dla służby zamkowej. W 1944 budynek częściowo zniszczono, ale zachowały się duże jego części; nie było żadnej dokumentacji, dlatego po wojnie, w 1966-8 odtworzono gmach często jedynie nawiązując do całości, np. elewację tylną wykonaną tak samo jak przednią. W miejscu kamienicy wikariuszy z 1541 stoi oddzielająca pałac od ulicy galeria.

Ganek: został ulokowany na arkadzie w 1620, prowadzi od kościoła aż na dziedziniec kuchenny zamku. Pełnił funkcję prywatnego korytarza dla króla, który szedł na mszę. Zbudowany został z powodu zamachu na króla Zygmunta II Wazę, popełnionego przez szalonego szlachcica, Michała Piekarskiego jesienią 1620. Szlachcic zaatakował króla sztyletem, a życie Zygmunt zawdzięcza synowi, Władysławowi IV, dzięki którego interwencji skończyło się na lekkiej ranie ciętej głowy. Szlachcica zamęczono podczas tortur.

Autentyczna tabliczka z piaskowca z XVIII w. z nazwą ulicy na ścianie Ganku.

Data nadania nazwy: 1771 rok