Gustaw Daniłowski (1872-1927) - pisarz, publicysta, działacz polityczny. Urodził się w Cywiński w ówczesnej guberni kazańskiej, dokąd jego ojciec - członek Rządu Narodowego - został zesłany po upadku powstania styczniowego. Jako sześciolatek znalazł się w stolicy, gdzie po ukończeniu gimnazjum podjął studia medyczne na miejscowym Uniwersytecie. W 1895 roku został członkiem PPS. W tym samym roku zadebiutował jako pisarz i poeta, wyjechał też do Charkowa, gdzie jako student miejscowego Instytutu Technicznego prowadził działalność niepodległościową. Prawdopodobnie tam właśnie zaprzyjaźnił się z Józefem Piłsudskim, którego polityce pozostał wiernym do śmierci. W 1900 roku wrócił do Warszawy a ze swego mieszkania uczynił biuro partyjne. Wspólnie ze Stefanem Żeromskim był twórcą Uniwersytetu Ludowego i stowarzyszenia oświatowego "Światło". Dość szybko znalazł się w PPS - Frakcji Rewolucyjnej, za co w XII 1905 roku - na konferencji tej partii - został aresztowany i osadzony na Pawiaku. Zwolniony, opuścił Warszawę na prawie dziesięć lat. Podczas I wojny światowej wstąpił w szeregi Legionów Polskich, w 1916 roku został organizatorem warszawskiego oddziału Polskiej Organizacji Wojskowej. Rok później został z ramienia swojej partii radnym m.st. Warszawy a po wyzwoleniu Józef Piłsudski mianował go osobistym urzędnikiem do specjalnych poruczeń. W 1924 roku wydał "Bandytów z Polskiej Partii Socjalistycznej", w której to publikacji przedstawił życiorysy najsłynniejszych działaczy rewolucyjnych. Był również autorem "Sonetów o Warszawie" a także takich dzieł, jak m.in. "A to się pali tylko serce moje", "Ida płacze", "Jaskółka", "Lili", "Luźne kartki", "Maria Magdalena", "Na stokach cytadeli", "Na wyspie", "Nad urwiskiem", "Nego", "Paltocik", "Pamiątka", "Pociąg", "Przerwana chwila", "Tętent", "Z jednego źródła", "Z minionych dni", "W miłości i boju" oraz "Wrażenia więzienne". Po przewrocie majowym wystąpił ze swojej partii, co było protestem na jej krytykę Marszałka. Zmarł w Warszawie.
 

Spoczywa:
Cmentarz Powązkowski, kwatera 246, rząd II, miejsce 15.

Początki zabudowy w latach 30 wieku XX.
 

Stan obecny:

Nr 2\4: Pawilon sklepowy. Miała tu swoja siedzibę pierwsza warszawska telewizja kablowa "Porion". Dziś mieści się tu wiele sklepów branżowych. Niebieska elewacja.
Bloki osiedla Bielany. Powstały w 1952-70 wg proj. Marii i Kazimierza Piechotków.

Nr 45: Dom Nowickiego. Zaprojektowany przez Macieja Nowickiego dla swych rodziców w 1934. Był projektant wtedy jeszcze studentem, później stał się jednym z najwybitniejszych architektów pierwszej połowy wieku XX. Do budynku po wojnie dobudowano przybudówki.

Nr 48 - 62 (strona parzysta): Domy Spółdzielni Towarzystwa Ogrodów Robotniczych STOR. Powstały w 1930 wg proj. Borysa Zinserlinga. Są to domki o kubicznych bryłach i płaskich dachach.
Pawilon studni oligoceńskiej. W tym miejscu do 1980 stał drewniany kościółek św. Zygmunta, który później przeniesiono na Gocław, na osiedle Orlik. Powstał on z poniemieckiego baraku obozowego.

Data nadania nazwy: 1928.05.14.