Antoni Chodorowski (1946-1999) - karykaturzysta, ilustrator książkowy, fotograf. Pochodził z miejscowości Chodory na Białostocczyźnie, studiował w Warszawie - początkowo na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej, później zaś na Wydziale Architektury Wnętrz (specjalizacja: wzornictwo przemysłowe) Akademii Sztuk Pięknych (dyplom w roku 1975). Jako rysownik zadebiutował jeszcze podczas studiów, publikując swoją pracę w 1970 roku na łamach "Jazz Forum". Później współpracował z takimi czasopismami, jak "Szpilki", "Karuzela", "Polityka, "Najwyższy Czas" czy "Tygodnik Solidarność". W rysunkowy sposób komentował wydarzenia kulturalne na łamach "Filmu" oraz "Warszawskiego Informatora Kulturalnego". Bardzo szybko stał się jednym z najpopularniejszych karykaturzystów, specjalizującym się w portretach polityków i znanych postaci, które zebrał w tekach "10 rysunków" oraz "Papa Noster". Jego prace regularnie prezentowało warszawskie Muzeum Karykatury, był też laureatem "Brązowej..." (dwukrotnie) i "Srebrnej Szpilki". Zilustrował kilkadziesiąt książek (m.in. "PKS czyli Przegląd Książek Szkolnych" i "PKP czyli Poczet Królów Polskich" obie autorstwa Grzegorza Wasowskiego, "B. Krzywobłocka "Geografia serca", J. Glensk "Współczesna aforystyka polska 1945-84", M. Łopatkowa "Elementarz wychowania małego dziecka", "M Wolski "Antybaśnie" oraz "Od Jałty do Magdalenki", R. M. Groński "Jak żyć w postkomunizmie", W. Noszczyk "Lekcja anatomii czyli spotkanie z chirurgią", L. Stomma "Królów polskich przypadki", projektował również okładki (głównie dla wydawnictwa "GiG"). Sam był autorem tomiku "Bez słów" oraz mapy zatytułowanej "Dziedzictwo Polski". Wspólnie z żoną wychowywał dziewięcioro dzieci: trójkę własnych i sześcioro w rodzinnym domu dziecka. Mieszkał na Ursynowie. Zmarł nagle w Warszawie.

Spoczywa:
Cmentarz Wojskowy na Powązkach, kwatera 3 A (TUJE), rząd 3, miejsce 32.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 2011.09.22