Chocim - miasto leżące w południowej części Ukrainy (Besarabia), nad Dnieprem. Dwukrotnie wojska Rzeczypospolitej pokonały tu armię turecką - po raz pierwszy 2 IX - 9 X 1621 roku, dowodzone najpierw przez hetmana Jana Karola Chodkiewicza a po jego śmierci przez Stanisława Lubomirskiego a następnie 9 - 11 IX 1673, na czele których stał jeszcze wówczas hetman wielki koronny Jan Sobieski. W tym czasie była to bowiem turecka twierdza graniczna.

Do 1954.04.12 taką samą nazwę nosiła dzisiejsza ul. Pastewna.

Powstała pomiędzy ul. Klonową a Skolimowską jako droga wzdłuż wału ul. Langnerowskiej, gdyż biegła przez kolonię Langnerówka, z czasem sama przejmując tę nazwę. W 1892 roku wybudowano tu dworzec wąskotorowej kolejki, którą można było dojechać do Wilanowa. W 1925 roku została przedłużona do ul. Willowej i wówczas dotychczasowa luźna zabudowa została znacznie uzupełniona, tworząc typowo miejską. W czasie okupacji hitlerowskiej ulicę nazwano Neumannstrasse i mieszkali tu głównie funkcjonariusze niemieccy, co uratowało jej zabudowę przed zniszczeniem.

Stan obecny:

Nr 2: Domek Douglasów. Został prawdopodobnie zaproj. przez Henryka Douglasa dla swojej rodziny.

Nr 4: Dom Welecki. Powstał w latach 1924-1928 wg proj. Edmunda Michalskiego i Franciszka Lilpopa ze składek filistrów. Welecja to była trzecia pod względem starszeństwa korporacja akademicka w Polsce. Działa od 26.10.1883 roku, a założono ją na Politechnice Ryskiej. Welecja zrzeszała studentów, którzy czuli się Polakami, nie ważne, kim byli i skąd pochodzili. Celem było wychowanie studentów w duchu patriotyzmu, przyjaźni, honoru, pracy nad sobą, prawości i rzetelności. Do korporacji należeli m.in. Franciszek Lilpop, Ignacy Mościcki, Bohdan Pniewski, Leon Suzin, Józef Szanajca, wielu profesorów, konstruktorów i działaczy

Nr 7: Willa Władysława Płachcińskiego. Powstała w 1930 roku wg proj. Jana Koszczyc-Witkiewicza dla bogatego przedsiębiorcy malarsko-szklarskiego i jednego z najczęstszych bywalców warszawskich restauracji (zm. 1955). Wzorowana na stylu dworkowym miała biederemeierowskie zdobienia i charakterystyczny, wysoki, łamany dach kryty wówczas dachówką a taras nad wejściem miał ręcznie kutą balustradę. Na tyle budynku znajduje się do dziś duży ogród. Uwłaszczona dekretem Bieruta stała się początkowo siedzibą Ambasady Grecji. Po przeprowadzonych remontach dachówkę zastapiła blacha a dziś znajduje się tu restauracja.

Nr 8: Willa. Powstała w 1930-2 wg proj. Lucjana Korngolda i Henryka Bluma.

Nr 15: Kamienica. Przedwojenna. Przez kilkadzieiąt lat mieszkała tu Elżbieta Maria Barszczewska - Wyrzykowska (1913-1987) - aktorka związana z prawie przez całe życie z Teatrem Polskim. Miała w swym dorobku kilkadziesiąt ról teatralnych (m.in. jako Ofelia w "Hamlecie", Maryna w "Weselu" czy tytułowa rola w "Lilli Wenedzie") i filmowych (w przedwojennych produkcjach, takich jak "Trędowata", "Granica", "Znachor").

Nr 24: Instytut Higieny. Powstał w 1922 wg proj. Czesława Przybylskiego za pieniądze Fundacji Rockefellera. Budowla ta "wchłonęła" zabudowania fabryki broni Zeiglera działającej od początku lat `90 XIX w.

Nr 28: Dom Spółdzielni Mieszkaniowej Własna Strzecha (drugi adres Klonowa 5). Przed wojną działał tu lekarz W. Mikułowski. Budynek nazwany Transatlantykiem z racji swych wielkich gabarytów.

Nr 31: Kamienica na Giewoncie. Nazywała się tak, bo stała wysoko na skarpie. Poza tym, pierwszym właścicielem tej ziemi był Matias Gewont. Sama kamienica powstała w latach 1935-1936. Ma 4 i 5 pięter. W 1939 roku Maria Steinhagen zapłaciła za posiadłość 1.000.000 zł.

Nr 33: Kamienica. Powstała w 1937 roku wg projektu Maksymiliana Goldberga i Hieronima Rutkowskiego. Należała wówczas do najbardziej luksusowych w stolicy, z kafelkową mozaiką na posadzce i marmurem na ścianach holu. Charakteryzuje się półokrągłym narożnikiem, dużym tarasem na ostatniej kondygnacji i filarami w podcieniach. Przetrwała wojnę praktycznie nienaruszona. Od 1945 roku swoja siedzibę miało tu Biuro Odbudowy Stolicy a jej pracownicy zajęli większość mieszkań. Jednym z lokatorów było małżeństwo architektów profesor Hieronim Karpowicz herbu Karp (21 VII 1903 - 28 VIII 1984) i Barbara Adamina z Wasilewskich Karpowicz (1913-1995). On był wykładowcą na Wydziale Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych, pracownik Instytutu Urbanistyki i Architektury. Przed wojną zaprojektował m.in. dom Wenczesława Poniża przy ul. Genewskiej 15, po wojnie pracował w BOS. W 1951 roku wspólnie z żoną zaprojektował w stylu postmodernistycznym gmach XXXV LO im. Bolesława Prusa przy ul. Zwycięzców 7/9 (dziś swoją siedzibę ma tu również Gimnazjum nr 19).

Nr 35: Kamienica. Mieszkali tu Witold Gombrowicz oraz Witold Rowicki, światowej sławy dyrygent. O fakcie tym przypominają dwie tablice pamiątkowe.

Nr 37: Kamienica czynszowa. Powstała pod koniec lat 30 XX w.

Data nadania nazwy: 1921.07.05