Bruno Schulz (1892-1942) - pisarz, plastyk, krytyk literacki żydowskiego pochodzenia. Przyszedł na świat w Drohobyczu, gdzie ukończył gimnazjum im. Cesarza Franciszka Józefa a następnie rozpoczął studia na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Lwowskiej, które jednak już po roku musiał przerwać ze względu na ciężką chorobę. Był członkiem miejscowej grupy artystycznej "Kalleia", w latach 1920-22 wykonał techniką cliché-verre teki składające się na "Xięgę bałwochwalczą", z której każda     zawierała ponad 20 grafik (kilka lat później, podczas ich prezentacji w sanatorium w Truskawcu został oskarżony o szerzenie pornografii). Od 1924 roku był nauczycielem w swoim gimnazjum - prowadził zajęcia z rysunku, prac ręcznych oraz matematyki. W 1933 roku przyjechał do Warszawy, gdzie swoje próby literackie przedstawił Zofii Nałkowskiej. Ta, zafascynowana rękopisem "Sklepów cynamonowych", doprowadziła do ich publikacji w roku następnym. Nie był to jednak jego debiut literacki - właśnie w 1933 roku w "Wiadomościach Literackich" opublikował swoje opowiadanie "Ptaki". Dokonał przekładu "Procesu" Franza Kafki, swoje utwory drukował m.in. w "Tygodniku Ilustrowanym", "Wiadomościach Literackich" i "Skamandrze". Za swoją twórczość został uhonorowany Złotym Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury. Opublikował jeszcze "Sanatorium pod Klepsydrą", zaprojektował okładkę do pierwszego wydania "Ferdydurke" Witolda Gombrowicza i dalsze działania artystyczne przerwał wybuch II wojny światowej. Do 1941 roku był zmuszany - jako nauczyciel - do licznych prac na rzecz komunistycznej władzy (m.in. malowania portretów Stalina). Po wejściu wojsk hitlerowskich znalazł się w getcie, jednak jeden z jego oprawców, widząc jego nieprzeciętne zdolności, chronił go w zamian za liczne korzyści artystyczne. Planował ucieczkę do Warszawy, jednak w dniu odjazdu został zamordowany strzałami w tył głowy przez adwersarza swego opiekuna.
 

Stan obecny:
 
Data nadania nazwy: 1981.01.05