Borków - powstała prawdopodobnie w XVI w. wieś szlachecka, licząca pierwotnie ok. 34 ha ziemi i 6 domów włościańskich. W XIX w. jej właścicielem był gen. Józef Longin Sowiński a później książę Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki. Należała wówczas do gminy Zagóźdź i parafii Zerzeń. Mieszkało to ok. 140 osób w 20 domach. Do końca wieku zwiększyła swoją powierzchnię do ok. 150 ha, do tego zaliczał się również prawie 1000 ha folwark. Na przełomie XIX i XX w. z została podzielona a znaczna część jej terenów weszła w granice Kaczego Dołu oraz Zbójnej Góry. W okresie międzywojennym było tu ok. 50 gospodarstw i mieszkało ok. 400 osób. W 1951 roku została włączona w granice Warszawy.

Stan obecny:
Nr 1: Parafia p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Starej Miłosnej.
Kościół św. Antoniego Padewskiego. Powstał w 1916 w Rokitnie, ale w 1949 przeniesiono go tutaj i zaadaptowano wg proj. Stanisława Marzyńskiego. Parę razy świątynia była podpalana; w styczniu 2006 spłonęła prawie doszczętnie, jednak szybko ją odbudowano.

Data nadania nazwy:
27.09.2007 roku została przedłużona o fragment ul. Wydmowej na odcinku od ul. Borkowskiej na zachód do granicy dzielnicy Wesoła z dzielnicą Wawer. 2012.08.30 fragment między ul. Graniczną a al. Dzieci Polskich otrzymał nazwę Graniczna.