Kępa Zawadowska – osada rolnicza położona na fragmencie lewobrzeżnego tarasu zalewowego Wisły, będącego jeszcze w XVIII w kępą wiślaną. W 1819 roku, ze względu na bardzo żyzne ziemie, osiedlili się tu sprowadzeni przez ówczesnych administratorów dóbr wilanowskich, do których teren ten należał, koloniści niemieccy. Teren liczył 448 mórg włościańskich (ok. 230 ha) otoczonych z jednej strony łachą wiślaną o nazwie Grabałówka (Grabalówka) a z drugiej strony rzeczką Wilanówką. Początkowo było tu 7 domów i 64 mieszkańców. Tuz po powstaniu listopadowym założyli tu szkołę oraz kaplicę z czynnym w latach 1832-1845 cmentarzem (pozostałość przy ul. Bruzdowej). Rozpoczęli hodowlę warzyw oraz sadownictwo, czyniąc dość szybko z tych terenów zagłębie ogrodnicze. W latach `80 XIX w. zamieszkiwało tu łącznie nieco ponad 250 osób. Przypisana była wówczas do powiatu warszawskiego (gmina i parafia Wilanów). Do czasów II wojny światowej miejscowe uprawy w części zaspokajały potrzeby warszawskiego rynku owocowo-warzywnego. Podczas okupacji hitlerowskiej tutejsi mieszkańcy w większości przyznali się do niemieckiego pochodzenia i podpisali volkslistę i po wojnie opuszczone gospodarstwa przejęli polscy rolnicy. W 1951 roku, wraz z okolicznymi dobrami, została włączona w granice administracyjne Warszawy. Swoją nazwę zawdzięcza pobliskiej osadzie Zawady.
Teren położony w obrębie: nurt Wisły, nowoprojektowana trasa Mostu Południowego do rzeki Wilanówki (fragment między ul. Sytą a ul. Grabalówki), wzdłuż ul. Rosy (bieg rzeki Wilanówki) do granicy miasta, granicą miasta do Wisły.