Jeziorki Południowe - wieś położona przy drodze do Radomia, od XV w. własność rodziny Jeziorkowskich (stąd nazwa). W 1528 roku liczyła ok. 50 ha. Dobrze prosperująca została całkowicie zniszczona podczas potopu szwedzkiego. Kilka lat później niewielka jej część (ok. 9 ha) znalazła się w rękach kanonika warszawskiego nazwiskiem Czyżewski, który połączył ją ze swoimi Dawidami, przekazując całość misjonarzom z warszawskiego kościoła Św. Krzyża. Na początku XIX w. pozostała część należała do gminy Falenty, parafii Raszyn. Wówczas to została podzielona na dwie części - Jeziorki Polskie oraz Jeziorki Niemieckie (od osiadłych tam kolonistów). Już po kilkunastu latach widać było zasadnicze różnice w gospodarowaniu obydwu wsi - Polskie liczyły zaledwie 8 domów na 140 ha a Niemieckie na 63 ha 18 gospodarstw. Z czasem różnice te zaczęły się zacierać i część niemiecka miała niespełna 100 mieszkańców, podczas gdy polska ponad 200. W 1951 roku obydwie wsie zostały włączone w granice administracyjne stolicy. Ponieważ jest to dość duży teren, podzielony został administracyjnie na dwie części, a linią graniczną jest ul. Baletowa.

Teren położony w obrębie: ul. Baletowa, ul. Farbiarska, ul. Kobzy, ul. Klarnecistów, ul. Sarabandy (z przedłużeniem od ul. Klarnecistów wzdłuż zachodniej granicy terenu szkoły podstawowej), ul. Karczunkowska , ul. Puławska, w linii prostej równolegle na południe do ul. Katarynki za linię kolejową Warszawa-Radom do ul. Gogolińskiej, poza ul. Kurantów i wzdłuż pierwszej równoległej przecznicy na zachód, ul. Kórnicka, przedłużenie ul. Dawidowskiej, ul. S. Starzyńskiego (Dawidy Bankowe i Dawidy).