Aleksandrów - wieś założona prawdopodobnie w 1797 roku przez pułkownika Józefa barona de Maltzhana [wg innych przez hrabiego Jana Alojzego Potockiego herbu Pilawa (Złota) (1776-1855), który – odziedziczywszy po śmierci ciotki Marii Karolinie Lubomirskiej  (ok. 1730-1795) mocno zadłużoną ekonomię „Wiązowna” – sprzedał ją 30 VI 1798 roku właśnie de Maltzahnowi za 150 000 talarów pruskich]. Pierwotnie były to dwie wsie łańcuchowe, położone wzdłuż tzw. Traktu Wołowego (dziś ul. Napoleona Bonaparte). Być może i tu - podobnie jak i w Wiązownej, Majdanie i Majdanku – osiedlili się byli przestępcy (stąd nazwa okolicznych miejscowości, chociaż podobno rosły tu i wiązy). Około roku 1870 mieszkali tu Polacy razem z Niemcami (pamiątką jest Cmentarz Ewangelicki przy ul. ks. Szulczyka), którzy wspólnie gospodarowali jeszcze w czasie okupacji hitlerowskiej. Powierzchnia wsi wynosiła ok. 970 ha, z czego 616 ha zajmowały lasy. 02 I 1992 została włączona w granice Warszawy.

Teren położony w obrębie: ul. Brücknera, ul. Napoleona Bonaparte, ul. Przełęczy, wzdłuż wschodniej i południowej granicy miasta (fragmentarycznie wzdłuż ul. Wiejskiej w Józefowie) do skrzyżowania ul. Brücknera i Tyszowieckiej.