Kamienica Walbachowska, zwana również Gizińską. Wzniesiono ją w XV w. Należała po kolei do Michała Harnisza, z którego córką ożenił się podwojewodzi warszawski Melchior Walbach, więc następnie kamienica należała Walbachów (1553-9). Potem właścicielami byli w 1600-25 Salomon Zurglocken i Kasper Wołyniec. Od 1625 dom należał do Gizów. Na początku XVIII w. mocno ją przebudowano pod zarządem ławnika Pawła Andrychiewicza. Wtedy to Marcello Baciarelli wymalował piękne plafony we wnętrzach. Następnymi właścicielami byli kolejno Antoszewska, Majewscy, Voglowie, Gołębiowscy. Pod zaborem pruskim mieściła się tu komenda policji pod kierownictwem okrutnego dyrektora Patza. W 1853 fronton domu ozdobiono figurą MB Częstochowskiej, a plafony Bacciarellego zabielono wapnem. Po 1944 ostały się tylko portale w fasadzie (XVII w.) i w sieni (XVI w.). W 1952-3 kamienicę odbudowano wg proj. Mieczysława Kuzmy i Józefa Chodaczka z dekoracją sgrafittową Bohdana Urbanowicza, Lecha Grześkiewicza, Halinę Grześkiewicz i Marię Skoczylas-Urbanowicz.