Kamienicę wystawiono w XV w., w 1604 przebudowano w stylu renesansu, kiedy właścicielami byli kupcy Michał Harnisz i Andrzej Kośla. W XVI i XVII w. była własnością Strubiczów. W 1616, po pożarze z 1607, Strubiczowie przebudowali kamienicę. Kolejnymi właścicielami byli pisarz ziemi pomorskiej Tuchołko, a potem burmistrz i kupiec Henryk Plumhof. W 1743-60 kamienica należała do pisarza skarbowego Jakuba Szubalskiego, wtedy dodano 4-te piętro i latarnię. W 1720 właścicielem był lekarz Jan Czempiński, który urządzał tu znane wieczory literacko-muzyczne. Głównym gościem był wtedy ks. Franciszek Bohomolec. W latach 1827-1916 właścicielami była rodzina Kulewskich. Parcela, mimo iż bardzo wąska, sięgała aż do Brzozowej. W 1928 kamienica zyskała polichromię Z. Śleńdzińskiego. Po 1944 zachował się fragment parteru. W czasie odbudowy w 1952-3 pod kierunkiem Stanisława Kamińskiego wykonali na wysokości 4-tego piętra Grzegorz Wdowicki i Krystyna Kozłowska, techniką sgrafitto, przedstawienie Bazyliszka i szewca.