Zbudowana w XV w., przebudowana wielokrotnie. W 1455 właścicielem był Piotr Pachol, a potem Twardostojowie i Wilczkowie. W XVI w. należała do złotnika Jana Erlera, w latach 1600-25 do cyrulika Adama Szulca i w latach 1625-55 do Aleksandra Del Pace. W poł. XVI w. kamienica się zawaliła i w 1669 została przebudowana: dodano jej szczyt, a właścicielem był wtedy rajca Klaudiusz Henrieta. Za czasów sejmów stacjonował tu kasztelan krakowski.W połowie XVIII w. właścicielem został rejent metryki skarbu Tomasz Czempiński, za czasów którego umieszczono na rogu budynku płaskorzeźbę lwa. Odziedziczył dom dr Paweł Czempiński. Następni właściciele to Karasiowie, Piskowscy, Ilniccy... Od 1841 roku przez pół wieku jej właścicielką była Barbara Bronisława Czarnowska (primo voto Zakrzewska, secundo voto Żbikowska - 1810-1891) - w młodości podchorąży Wojska Polskiego, podczas powstania listopadowego uczestniczka obrony Warszawy między rogatką jerozolimską a wolska a później bitwy pod Sierpcem, odznaczona, jako trzecia Polka w historii, Krzyżem Srebrnym Orderu wojennego Virtuti Militari. Słynęła z opieki nad młodzieżą i pomocy najbiedniejszym z okolicznych mieszkańców. Jej pogrzeb na cmentarzu Powązkowskim stał się staromiejską manifestacją. W 1928 Zofia Stryjeńska umieściła na fasadzie polichromię w stylu polskiego art deco. W 1944 większość kamienicy oparło się zniszczeniom. W latach 1952-3 kamienicę zrekonstruowano wg proj. Mieczysława Kuzmy i Józefa Chodaczka. Sgrafitto wykonał Edmund Burke. Zegar słoneczny wykonał T. Przypkowski.