W XVIII w. stały tu budynki należące do karmelitanek bosych. W kamienicy z XIX w. w 1827 Karol Titius prowadził aptekę wdowy Wolff. W poł. XIX w. działał tu skład win i korzeni Stanisława Rozmanitha. Mieszkał tu malarz Antoni Bazyli Kolasiński (1811-1876). Działała tu redakcja Biblioteki Warszawskiej, którego naczelnym od 1876 był Kazimierz Wójcicki. W 1893 otwarto tu schronisko dla szwaczek: na początek zamieszkało tu 5 chorych na oczy staruszek. Na pocz. XX w. mieścił się tu sklep meblowy S. Micewicza. W 1936 dobudowano 2 piętra, likwidując przy okazji zabytkowy wystrój i dodając 6 balkonów. Działało tu kilka sklepików, z których największym był salon z obuwiem Eustachego Gordeckiego.