Powstała na gruntach jurydyki szpitalnej, później mieścił się tu folwark z ogrodem marcinkanek jako kamienica szpitala św. Ducha. Powstała w 1823 wg proj. Szucha. Mieszkał tu w 1827 biskup płocki Adam Prażmowski, potem Henryk Klawe, późniejszy magnat przemysłu farmaceutycznego. Działała również kawiarnia Kiwy Schambaum. Od 1868 mieszkał tu przez kilka lat Stanisław Moniuszko. W latach ’70 XIX w. przeniesiono tu redakcję pisma Kłosy Salomona Lewenthala, który tu również mieszkał. Z pismem współpracowali najwybitniejsi ludzie pióra tamtej epoki. Mieściła się tu również Biblioteka Celniejszych Dzieł Literatury Europejskiej, a żona Lewenthala, Hortensja, prowadziła salon literacki. 23.08.1873 otwarto tu księgarnię i skład nut Adolfa Kowalskiego, którą potem przejął Lewenthal. W 1889 zmodernizowano teatrzyk Nowy Świat spod nr 43 i przeniesiono tutaj. W 1896 wystawiono tu sztukę Zalewskiego „Swaty lichwiarskie”. Teatrzyk działał do 1902 jako Wodewil, a w 1903-7 jako Renaissance. W 1908 ulokował się tu S. Gliński, sprzedając pastę do butów Bon Ton, szuwaks, smarowidło i glazurę do obuwia i inne obuwnicze utensylia. Obok działał sklep z obuwiem L. Niemczyńskiego, skład maszyn rolniczych J. Ryxa i Gradenwica, handel win J. Ziółkowskiego. W latach ’30 mieścił się tu skład AGD Krzysztof Brun i Syn, sklep z galanterią Aleksander L. Rozenzweiga i Synów, Salon Obuwia, w 1928 sprzedawano tu wyroby cukiernicze Franboli w sklepie Au Delice, sklep z radiami i art. Optycznymi Radio-Helios Filipa Drehera, za to do 1939 dotrwał sklep z futrami Ludwika i magazyn komisowy Wedla. Sklep Wedla przetrwał do 1944, przejęty przez nowych, aryjskich właścicieli. Po wojnie odbudowano kamienicę bez dawnych zdobień.