Stefan Żeromski (1864-1925)  prozaik i dramatopisarz. Przyszedł na świat w Strawczynie niedaleko Kielc. Uczył się w gimnazjum w Kielcach, później z powodu trudnej sytuacji materialnej zmuszony do przerwania studiów weterynaryjnych w Warszawie. Pracował w nałęczowskich domach ziemiańskich jako guwerner. Po krótkim epizodzie w Szwajcarii zatrudniony w jednej z bibliotek warszawskich. Później przebywał w Galicji, Paryżu, Zakopanem, by ostatnie 6 lat życia spędzić w stolicy. W 1914 roku wstępnie zgłosił się do Legionów Polskich, ale wystąpił z nich wskutek odmiennych od Piłsudskiego poglądów politycznych, nie biorąc udziału w walkach. Zaangażował się w życie polityczne Podhala, piastował stanowisko prezydenta Rzeczypospolitej Podhalańskiej. Był inicjatorem powstania Akademii Literatury. W 1924 roku kandydował do literackiej Nagrody Nobla, jednak jej nie otrzymał. Jego pierwsze utwory ukazywały się w „Tygodniku Mód i Powieści i „Przyjacielu Dzieci. Znany głównie z powieści: „Ludzie bezdomni, „Syzyfowe prace, podejmował także tematykę historyczną i współczesną, m.in. w utworach: „Popioły, „Wiatr od morza, „Uroda życia, „Puszcza Jodłowa. Zmarł w Warszawie. Na podstawie jego dzieł powstało wiele filmów, z czego najsłynniejsza jest ekranizacja powieści „Przedwiośnie w reżyserii Filipa Bajona z 2000 roku. W 1928 roku w Nałęczowie otwarto muzeum poświęcone jego życiu i twórczości.

Do 1954.05.20 był patronem dzisiejszych ulic: Człuchowskiej, Głubczyckiej, Łobeskiej, Pszczyńskiej i Sztumskiej, do 1954.08.03 ul. Maciejowickiej a do 1957.05.28 ul. Popiołów.

Stan obecny:

 Data nadania nazwy: