Wolna Wszechnica Polska - prywatna szkoła wyższa powstała w 1918 roku w gmachu przy ul. Śniadeckich 8 a od 1929 roku działająca w nowej siedzibie przy ul. Opaczewskiej 2a (dziś ul. Banacha 2). Wywodziła się z tradycji Towarzystwa Kursów Naukowych i Uniwersytetu Latającego, miała cztery wydziały: Pedagogiczny; Nauk Politycznych i Społecznych; Humanistyczny oraz Matematyczno-Przyrodniczy. Już rok później w jej skład weszło również Collegium Publicum, prowadzące wykłady niedzielne. W 1925 roku dołączyło Studium Pracy Społeczno-Oświatowej, rok potem Studium Administracji Komunalnej oraz Studium Skarbowo-Finansowe a w 1936 roku również Studium Migracyjno-Kolonialne. Wykładowcami byli m.in. Ludwik Krzywicki, Wacław Sierpiński, Ludwik Hirszfeld, Witold Doroszewski, Antoni Bolesław Dobrowolski, Stanisław Lencewicz, Natalia Gąsiorowska-Grabowska czy Janusz Korczak. Od 1929 roku jej dyplom był równoważny z dyplomem uniwersyteckim, rocznie kształciło się tu nawet do 3000 studentów. Podczas okupacji hitlerowskiej prowadziła tajne nauczanie. Po wyzwoleniu uczelnia nie podjęła działalności i w 1952 roku została rozwiązana. 

Upamiętnienia:
ul. Banacha 2 - gmach Wolnej Wszechnicy Polskiej - tablica.

Stan obecny:
Bloki osiedla Grójecka. Powstały w 1956-9 wg proj. Zygmunta Lewańskiego i Aleksandra Markiewicza.

Data nadania nazwy: 1929.06.20