Władysław Żeleński (1837-1921)  pianista i kompozytor, ojciec Tadeusza Boya Żeleńskiego. Naukę gry na fortepianie pobierał za młodu u Kazimierza Wojciechowskiego i Jana Giermasza, kompozycji uczył go natomiast Franciszek Mirecki. Już w wieku 20 lat miał w dorobku dwa kwartety smyczkowe i uwerturę. Studiował w Pradze, gdzie oprócz nauki gry na fortepianie i organach zdobył tytuł doktora filozofii, później przeniósł się do Paryża. Do kraju powrócił w 1870 roku. Po śmierci Stanisława Moniuszki objął klasę harmonii i kontrapunktu w Konserwatorium Warszawskim. Był też dyrektorem artystycznym Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego. W 1881 roku przeniósł się do Krakowa. Z jego inicjatywy powstało Konserwatorium Krakowskie, a on sam był dożywotnio jego dyrektorem. Jego główne dzieła to: 5 kwartetów smyczkowych i 1 fortepianowy, „Koncert fortepianowy Es-dur, 2 uwertury, 2 symfonie i 4 opery: „Konrad Wallenrod, „Goplana, „Janek, „Stara Baśń.

Stan obecny:
 
 Data nadania nazwy: nazwa jest prawdopodobnie jeszcze przedwojenna. Zachowana podczas przyłączenia tych terenów do Warszawy 1951.05.15.