Stanisław Witkiewicz herbu Nieczuja (1851-1915) - malarz, architekt, pisarz, teoretyk sztuki. Przyszedł na świat we wsi Posawsze na Żmudzi, dzieciństwo spędził w Tomsku na Syberii, towarzysząc ojcu w zesłaniu za udział w powstaniu styczniowym. Później kształcił się w Akademiach Sztuk Pięknych w Petersburgu oraz Monachium. W 1883 roku powrócił do kraju i zamieszkał w Warszawie, gdzie podjął współpracę z "Kłosami", "Wędrowcem" oraz "Tygodnikiem Ilustrowanym", na łamach których zamieszczał liczne scenki rodzajowe. Siedem lat później - ze względu na pogarszający się stan zdrowia - wyjechał do Zakopanego. Tam prawie całkowicie poświęcił się architekturze, projektując m.in. wille - "Koliba", "Dom pod Jedlami", "Pepita", "Korwinówka", "Zofiówka" oraz kaplicę Najświętszego Serca Jezusowego w Jaszczurówce. Był autorem teorii stylu zakopiańskiego, którą opublikował w kilku zeszytach. Tematykę góralska podjął również w książce "Na przełęczy. Wrażenia i obrazy z Tatr" zwanej też "Ewangelią Tatr". Jako malarz wsławił się scenami scenami z powstania styczniowymi ("Ranny powstaniec", "Powstaniec zabity") oraz impresjonistycznymi przedstawieniami gór ("Czarny Staw - kurniawa", "Zima w Tatrach") i wody ("Zachód słońca na morzu", "Morze z łódeczką"). Był autorem monografii współczesnych mu artystów, m.in. Jana Matejki, Juliusza Kossaka i Aleksandra Gierymskiego. W 1908 roku zamieszkał w uzdrowisku Lovran nad Adriatykiem, gdzie przegrał walkę z postępującą gruźlicą.

Spoczywa:
Cmentarz Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem.

Powstała na terenie miasteczka Golędzinów, które uzyskało prawa miejskie w 1764. W 1806, właściciel folwarku Golędzinów, Pec, wybudował tu karczmę wraz z kolonią, która nazwana została Pelcowizną.

Stan obecny:
Data nadania nazwy: 1939.01.01