Witold Wierzbicki (1890-1965) - inżynier, specjalista w zakresie dróg oraz mostów. Był rodowitym warszawiakiem, tu ukończył III Gimnazjum państwowe, po czym wyjechał do Petersburga, gdzie kształcił się w Instytucie Inżynierów Komunikacji. Do Polski powrócił w 1918 roku i podjął pracę w Ministerstwie Komunikacji jako jeden z projektantów Biura Przebudowa Warszawskiego Węzła Kolejowego. Równolegle podjął pracę wykładowczą w Szkole Technicznej Kolejowej, szkoląc pracowników niezbędnych do wykonania powstałych projektów. W 1925 roku - jako pierwszy w dziejach uczelni - otrzymał doktorat Politechniki Warszawskiej. Został wówczas wykładowcą akademickim - najpierw SGGW a potem Politechniki Warszawskiej - w 1936 roku otrzymując tytuł profesorski. W 1936 roku zapoczątkował prace nad określeniem bezpieczeństwa budowli na podstawie rachunku prawdopodobieństwa. Był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego i innych organizacji technicznych. Podczas okupacji hitlerowskiej brał udział w tajnym nauczaniu. Po wyzwoleniu zaangażował się w odbudowę Politechniki Warszawskiej, uruchamiając już po kilku miesiącach jako pierwszy Wydział Inżynierii, którego został dziekanem. W 1952 roku został członkiem PAN, pełniąc przez pięć lat funkcję jej wiceprezesa. Opublikował wiele prac naukowych i podręczników, m.in. "Działanie ruchu pociągu na przyczółki i filary mostowe", "Mechanika budowli", "O geometrycznych metodach badania konstrukcji prętowych", "O wytrzymałości prętów złożonych w mostach żelaznych", "Obiektywne metody oceny bezpieczeństwa konstrukcji budowlanych", "Przybliżony sposób obliczenia przelotności linij kolejowych leśnych", "Rozprawy z mechaniki budowli" czy "Wstęp do mechaniki budowli". Zmarł w Warszawie.

Spoczywa:

Cmentarz Powązkowski, kwatera 131, rząd III, miejsce 14/15.

Stan obecny:
Data nadania nazwy: 1997.11.24