Samuel Ludwik Twardowski herbu Ogończyk (przed 1600-1661) - poeta, satyryk, tłumacz, jeden z najwybitniejszych literatów epoki baroku. Przyszedł na świat w rodowym majątku w Lutyni. Kształcił się w jezuickim kolegium Karnkowskiego w pobliskim Kaliszu, był uczestnikiem bitwy pod Chocimiem w 1621 roku, później należał do grona posłów polskich do Turcji. Wydarzenie to uwiecznił w swoim debiucie poetyckim - epickim poemacie zatytułowanym "Przeważna legacyja, Jaśnie Oświeconego Książęcia Krzysztofa Zbaraskiego [...] do [...] Cesarza tureckiego Mustafy w roku 1621". Przez pewien czas był sekretarzem u bogatych rodów magnackich, m.in. Wisniowieckich, którzy powierzyli mu zarządzanie swoim majątkiem Zarubińce na Podolu. Tam zapewne powstała sielanka dramatyczna "Dafnis drzewem bobkowym" a także "Satyr na Twarz Rzeczypospolitey". Po wybuchu powstania kozackiego w 1648 roku powrócił do rodzinnej Wielkopolski, obejmując zarządzanie dworami w dobrach Sieniutów. Tam też napisał swoje najsłynniejsze dzieło - poemat "Nadobna Paskwalina". Z innych jego dzieł na uwagę zasługują również "Szczęśliwa moskiewska wyprawa [...] Władysława IV, króla polskiego i szwedzkiego" oraz kronika "Wojna domowa z Kozaki i Tatary, Moskwą, potem Szwedami i Węgry przez lat dwanaście za panowania Najjaśniejszego Jana Kazimierza, króla polskiego, tocząca się. Zmarł w Zalesiu Wielkim. Spoczywa: Kościół Bernardyński w Kobylinie.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1933.12.14