św. Urszula Ledóchowska wł. Julia Maria Ledóchowska (1865-1939). Przyszła na świat w Loosdorf w Austrii, w rodzinie bardzo zasłużonej dla Kościoła katolickiego (jej stryj Mieczysław był kardynałem i prymasem Polski, starsza siostra Maria Teresa założyła misyjne zgromadzenie sióstr klawerianek a młodszy brat Włodzimierz był Przełożonym Generalnym Towarzystwa Jezusowego). Jako osiemnastolatka przeprowadziła się wraz z rodzicami i rodzeństwem do dworu w Lipnicy Dolnej niedaleko Bochni. W 1886 roku wstąpiła do krakowskiego klasztoru urszulanek. W 1907 roku została przełożoną internatu polskiego gimnazjum w Petersburgu a trzy lata później stworzyła dom zakonny, w którym znalazło się również miejsce dla dziewczęcego gimnazjum oraz internatu. Wraz z wybuchem I wojny światowej - po wydaleniu z Rosji - przez Finlandię oraz Szwecję udała się do Danii, gdzie zajmowała się pracą pedagogiczną a także prowadziła polski sierociniec. Była stałą współpracowniczką Komitetu Pomocy Ofiarom Wojny, założonego w Szwajcarii przez Henryka Sienkiewicza. Do Polski powróciła w 1920 roku, niedługo potem papież Benedykt XV udzielił zezwolenie na przekształcenie się petersburskich urszulanek w Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa (tzw. urszulanek szarych - od koloru noszonych habitów), którego matką generalną była do końca życia. Zakon osiadł w Pniewach niedaleko Poznania a z czasem działał także we Włoszech oraz Francji. Była jedną z prekursorek ekumenizmu - chętnie działała wspólnie z prawosławnymi w Rosji oraz protestantami w Skandynawii. Zmarła w Rzymie podczas załatwiania spraw związanych z działalnością zakonu. Beatyfikowana w 1983 roku przez Jana Pawła II, dwadzieścia lat później została kanonizowana. Wspominana 29 V.

Stan obecny:
 Data nadania nazwy: 2009.02.05