Stanisław Smolka (1854-1924) - historyk, przedstawiciel krakowskiej szkoły historycznej. Pochodził ze Lwowa, był synem znanego adwokata i polityka, Franciszka. W spektrum jego zainteresowań znajdowały się głownie dzieje Polski piastowskiej i jagiellońskiej (przedstawiane na tle dziejów powszechnych) oraz czasy Królestwa Polskiego. Od 1876 roku był wykładowcą Uniwersytetu im. Jana Kazimierza w rodzinnym mieście, siedem lat później wyjechał do Krakowa i tam do 1902 roku był profesorem na Uniwersytecie Jagiellońskim, przez rok pełniąc obowiązki rektora tej uczelni. W latach 1891-1902 sprawował funkcję sekretarza generalnego krakowskiej Akademii Umiejętności, której członkiem został dziesięć lat wcześniej. Od 1908 roku był dyrektorem Archiwum Krajowego Aktów Grodzkich i Ziemskich w Krakowie. Funkcję tę pełnił przez jedenaście lat, po czym wyjechał na Polesie, bowiem został profesorem powstałego właśnie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W swym dorobku naukowym miał wiele prac i studiów, m.in. "Mieszko Stary i jego wiek", "Uwagi o pierwotnym ustroju społecznym Polski piastowskiej", "Dzieje narodu polskiego", "Poczet królów Polskich. Zbiór portretów historycznych", "Korespondencja Lubeckiego" oraz "Polityka Lubeckiego przed powstaniem listopadowym". Był stałym współpracownikiem Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Zmarł w Nowoszycach.
 
 Spoczywa:
 Cmentarz Rakowicki w Krakowie.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1931.07.02