Samuel Orgelbrandt (1810-1868) - najsłynniejszy polski drukarz XIX w., także wydawca i tłumacz. Był rodowitym warszawiakiem, wywodzącym się z niezamożnej żydowskiej rodziny kupieckiej. Kształcił się w Rządowej Szkole Rabinów, w zawodzie pierwsze kroki stawiał w 1829 roku. Siedem lat później przy ul. Nowiniarskiej otworzył księgarnię antykwaryczną, trzy lata potem przenosząc ją na ul. Miodową, uruchamiając tam zarazem jedną z pierwszych w stolicy publicznych bibliotek. Z czasem otworzył filie księgarskie w Suwałkach i lipsku a wspólnie z bratem Maurycym prowadził taki punkt w Wilnie. W 1859 roku stał się właścicielem kamienicy przy Krakowskim Przedmieściu (wówczas nr 372), gdzie przeniósł księgarnię, likwidując zarazem bibliotekę. Dwa lata później nabył posesję przy ul. Bednarskiej (dziś nr 20) graniczącą z Krakowskim Przedmieściem (na wysokości dzisiejszego nr 66), gdzie uruchomił odlewnię czcionek a następnie pracownię stereotypii i introligatornię. Tym samym sposobem powstało wydawnictwo wraz z drukarnią, zatrudniając tam łącznie około 200 osób. Po powstaniu styczniowym prowadził sprzedaż wyłącznie publikacji, które sam wydał. Współpracował z najlepszymi warszawskimi i polskimi pisarzami swoich czasów, na czele z Józefem Ignacym Kraszewskim i Kazimierzem Władysławem Wóycickim, który prowadził dla niego "Bibliotekę starożytną pisarzy polskich" i jego nakładem opublikował "Cmentarz Powązkowski pod Warszawą". Oprócz książek w języku polskim i hebrajskim (łącznie ponad 500 tytułów) publikował również czasopisma (tygodnik "Kmiotek", noworocznik "Pierwiosnek"). Zasłynął jako edytor dwudziestotomowego "Talmudu Babilońskiego" (1860-64) oraz opublikowanej w 28 tomach "Encyklopedii Powszechnej". Szybko gromadzoną fortunę lokował w nieruchomościach. Miał ośmioro dzieci. Zmarł w Warszawie.

Spoczywa:
Cmentarz Żydowski w Warszawie, kwatera 20, rząd 6.

Skwer znajduje się nieopodal historycznej lokalizacji drukarni, odlewni i introligatorni Samuela Orgelbranda.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 2010.05.13