Są dwie postaci o tym imieniu.

Stanisław Jan Skarżyński (1897-1920)  porucznik pilot Wojska Polskiego. Pochodził z Aleksandrowa, kształcił w Sosnowcu a później w Rostowie Nad Donem, studia na Politechnice w Niżnym Nowogrodzie przerwał wybuch I wojny światowej. Po przydziale do armii carskiej znalazł się w szkole lotniczej a po jej ukończeniu  już w stopniu chorążego  do 31. Aleksiejewskiego Pułku Piechoty. W II 1918 roku został obserwatorem w Polskim Oddziale Awiacyjnym stacjonującym w Odessie, gdzie zasłynął z odebrania wojskom austriackim kilku samolotów jako mienia polskiego (wcześniej przekradł się przez ich posterunki i spisał odpowiednie numery). Od IV 1918 roku służył w Legii Rycerskiej (polskiej formacji Wojska polskiego na Wschodzie). Dzień po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został wcielony do jej Wojska i skierowany do Warszawy, gdzie ukończył Wojskową Szkołę Lotniczą. Został wówczas przydzielony do 21. Eskadry Niszczycielskiej. Zginął w okolicach wsi Zwierowce, przeprowadzając atak lotniczy na oddziały 1. Armii Konnej Siemiona Budionnego.

Spoczywa:

Cmentarz Wojskowy we Lwowie.

Stanisław Jakub Skarżyński (1899-1942)  podpułkownik pilot Wojska Polskiego, pierwszy polski zdobywca Atlantyku. Pochodził z podsieradzkiej Warty, kształcił w Szkole Handlowej w Kaliszu, od 1916 roku był członkiem POW. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości ochotniczo wstąpił do jej Wojska. Był uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej (przydzielony jako dowódca kompanii do 29. Pułku Strzelców Kaniowskich), ciężko ranny w nogę podczas bitwy pod Radzyminem (16 VIII 1920) nie odzyskał nigdy pełni zdrowia. Nie mogąc dalej służyć w piechocie został skierowany do Szkoły Pilotów w Bydgoszczy a po jej ukończeniu, od 1925 roku, został skierowany do 1. Pułku Lotniczego w Warszawie. Awansowany do rangi kapitana w 1928 roku objął dowództwo 12. Eskadry Liniowej (Lotniczej). Jego wielką pasją były dalekie przeloty sportowe  w 1931 roku wykonał na samolocie PZL Ł2 rajd dookoła Afryki, dwa lata później na RWD-5bis  jako pierwszy Polak - samotnie pokonał Ocean Atlantycki (z Saint Louis w Senegalu do Maceio w Brazylii), później dokonał przelotu z Warszawy do Rio de Janeiro. Swoje przygody opisał w dwóch książkach - "25770 km ponad Afryką" oraz "przez Atlantyk". Po ukończeniu Wyższej Szkoły Lotniczej został mianowany zastępcą dowódcy 4. Pułku Lotniczego w Toruniu a w 1939 roku wybrano go prezesem Aeroklubu Rzeczypospolitej Polskiej. Podczas wojny obronnej we IX 1939 roku był szefem sztabu Dowództwa Lotnictwa i OPL Armii „Pomorze.Ewakuowany wraz z innymi oficerami do Rumunii zajął się przerzutem polskich lotników do Francji, gdzie sam znalazł się w 1940 roku. Po jej upadku przedostał się do Wielkiej Brytanii był najpierw komendantem Polskiej Szkoły Pilotów w Newton a następnie Bazy Lotniczej w Lindholme.Jako pilot należał do 305 dywizjonu bombowego. Zginął 26 VI 1942 roku podczas powrotu z nalotu na Bremę, kiedy jego maszyna wodowała na Morzu Północnym  jako jedyny z załogi został zmyty przez fale. Pośmiertnie mianowany pułkownikiem.

Spoczywa:

Cmentarz Żołnierzy Alianckich w West Terschelling na wyspie Terschelling (Holandia), grób nr 62.

Stan obecny:

Bloki osiedla Szosa Krakowska. Powstały w latach 1957-67 wg proj. Bohdana Pniewskiego, Leszka Kołacza i Witolda Parczewskiego. Przeznaczone dla 40.000 mieszkańców, chodziło o wrażenie wjazdu do wielkiego miasta od strony Krakowa.

Nr 1: Przychodnia Rejonowo-Specjalistyczna.

Nr 4: Środowiskowe Ognisko Wychowawcze TPD.

Nr 5: Biblioteka dla Dzieci i Młodzieży nr 68.

Nr 6: Towarzystwo Krzewienia Kultury Fizycznej Ognisko AS.

Żłobek nr 72.

Nr 8: Gimnazjum z Oddziałami Integracyjnymi nr 16 im. Obrońców Barykady Września 1939 r. Szkoła została założona w 1999. Ma 17 klas.

Data nadania nazwy: 1959.03.25