Dionizy Henkiel (1842-1920) - dziennikarz, krytyk literacki, publicysta. Urodził się w Jaronicach na Kijowszczyźnie. Studia na uniwersytecie w Kijowie przerwał wybuch powstania styczniowego, w którym wziął udział i za co został zesłany na Syberię. W 1870 roku został ułaskawiony, osiadł wówczas w Warszawie i zamieszkał w domu przy ul. Mazowieckiej 9. Początkowo współpracował z "Tygodnikiem Ilustrowanym" oraz "Wieńcem", na łamach których to pism publikował swoje rozprawy literackie. W 1873 roku objął kierownictwo "Gazety Polskiej". Przez blisko ćwierć wieku publikował tam swoje teksty polityczne ale również ułatwiał start młodym pisarzom i poetom. Uchodził za jednego z najwybitniejszych znawców współczesnej literatury polskiej i europejskiej, był konsultantem wielu pisarzy a zarazem swoich przyjaciół - Henryka Sienkiewicza i Władysława Reymonta. W swoim domu urządzał modny w tamtych czasach salon literacki. W 1891 roku został kierownikiem miesięcznika "Biblioteka Warszawska" i funkcję tę pełnił aż do wybuchu I wojny światowej. Zaliczany do typowych pozytywistów, z trudem akceptował nadchodzący modernizm. Zmarł w Warszawie.
 Spoczywa:
Cmentarz Powązkowski, kwatera 56, rząd V, miejsce 4.

Początkowo,w latach 20, była to krótka ulica biegnąca od Stołecznej (dziś Popiełuszki), do Trentowskiego, kończąca się placykiem. Do dziś został tylko ten placyk, ulica została zabudowana budynkami mieszkalnymi. Dawne domki projektu Romualda Gutta zostały zniszczone w czasie II wojny światowej. W latach 50, pod kierunkiem Jacka Nowickiego, zbudowano istniejące dziś wokół placukamienice.
 Stan obecny:
 Data nadania nazwy: 1926.09.27