Witold Rowicki wł. Witold Kałka (1914-1989) - dyrygent, pedagog, propagator muzyki. Pochodził z Taganrogu, w Polsce znalazł się jako dziewięciolatek. Początkowo uczęszczał do szkół w Żywcu a także Nowym Sączu, gdzie zdał egzamin dojrzałości. Od 1931 roku mieszkał w Krakowie, gdzie podjął studia w miejscowym Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego. Tam był uczniem Artura Malawskiego w klasie skrzypiec. Jeszcze podczas nauki - w 1933 roku - zadebiutował jako dyrygent a po uzyskaniu dyplomu pięć lat później został na uczelni, ucząc gry na skrzypcach. Po wojnie, której czas również spędził w Krakowie, wyjechał do Katowic, zostając najpierw kierownikiem artystycznym i I dyrygentem Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia a później zastępcą jej dyrektora - Grzegorza Fitelberga. W 1950 roku zamieszkał w Warszawie, gdzie objął funkcję dyrektora artystycznego Orkiestry Filharmonii (dziś Narodowej), pełniąc swoje obowiązki do 1977 roku. W latach 1965-66 był ponadto dyrektorem artystycznym i muzycznym odbudowanego po wojnie Teatru Wielkiego, inaugurując jego działalność "Strasznym dworem" Stanisława Moniuszki. Popierał młode talenty, prowadząc wielokrotnie koncerty finałowe na konkursach Chopinowskich a także organizując w połowie lat 70-tych "Festiwal Młodych". Należał do grona znakomitych interpretatorów muzyki neoromantycznej, szczególnie zaś dzieł Karola Szymanowskiego. Ze swoimi orkiestrami nagrał ponad 100 płyt. Zmarł w Warszawie.
Spoczywa:
Cmentarz Powązkowski, kwatera 2.
Upamiętnienia:
Ul. Chocimska 35 - tablica na frontowej ścianie budynku, w którym mieszkał przez ostatnie trzydzieści lat swojego życia.

Stan obecny:
Data nadania nazwy: 2005.01.27