Wacław Fomicz Niżyński wł. Nieżyński (1889-1950) - tancerz i choreograf rosyjski, jeden z najwybitniejszych postaci XX-wiecznego baletu. Wywodził się z polskiej rodziny osiadłej w Kijowie, uczył się w Teatralnej Szkole Imperatorskiej w Petersburgu i tamże debiutował w 1907 roku na scenie Teatru Maryjnego w "Don Giovannim" W. A. Mozarta. Zauważył go wówczas Siergiej Diagilew i nakłonił do występów w swoich Baletach Rosyjskich, czyniąc z niego w latach 1909-13 pierwszego tancerza. Sukces ten powtórzył w Les Ballets Russes w latach 1916-17. Stworzył niezapomniane kreacje w  "Sylfidach", "Szeherezadzie", "Karnawale" a przede wszystkim w "Duchu róży" oraz "Pietruszce". Od 1912 roku zajmował się również choreografią ("Popołudnie fauna", "Święto wiosny"). W latach 1914-16 występował z własnym zespołem - głównie w Londynie - przez krótki czas był też internowany na Węgrzech, gdzie przyjechał wraz ze swoją żoną, obywatelką tego kraju. Od 1917 roku zaniechał występów, obserwując u siebie objawy choroby psychicznej. Zdiagnozowano u niego schizofrenię - jedyny raz wystąpił wówczas w 1919 roku w hotelu Souvrette w szwajcarskim St Moritz, przedstawiając "Zaślubiny z Bogiem". Potem przez sześć tygodni pisał dziennik swojej choroby. Przez wszystkie lata opiekowała się nim żona, tancerka Romola de Pulszky. Zmarł w Londynie na skutek ciężkiej niewydolności nerek.

Spoczywa:
 Cmentarz Montmartre w Paryżu.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1990.11.06