Jan Pankiewicz (1816-1899)  nauczyciel fizyki i matematyki, kierownik szkół, tłumacz, podróżnik, pedagog. Pochodził z podhrubieszowskiego Kopytowa, kształcił w Gimnazjum Lubelskim, w 1840 roku został kandydatem nauk przyrodniczych i matematycznych na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Petersburgu. Podczas studiów odbył wyprawę badawczą w rejony arktyczne. Po uzyskaniu dyplomu przyjechał do Warszawy, gdzie przez piętnaście lat uczył matematyki w gimnazjum realnym. Dość szybko zyskał uznanie, skorzystał więc z propozycji Warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych i do 1854 roku uczył tam równolegle geometrii wykreślnej na Wydziale Budowlanym. Awansowany na inspektora gimnazjalnego został dość szybko poddany inwigilacji carskiej i z zarzutem propagowania polskości został usunięty na prowincję. Do stolicy powrócił niedługo przed wybuchem powstania styczniowego, zostając dyrektorem III gimnazjum. Na jego potrzeby tłumaczył zagraniczne podręczniki, redagował też hasła matematyczno-przyrodnicze dla potrzeb "Encyklopedii Powszechnej" Samuela Orgelbranda. Za udział w zrywie a następnie obronę walczącej młodzieży był stopniowo odsuwany od pełnionych obowiązków a w 1873 roku przymusowo przeniesiony na emeryturę. Nie przeszkodziło mu to rok później otworzyć 4-klasową Szkołę Filologiczną, przekształconą w 1876 roku w 6-klasową Szkołę Realną. Szkoła początkowo mieściła się przy ul. Marszałkowskiej a następnie przy ul. Złotej 30. Zmarł w Warszawie.
 
 Spoczywa:
 Cmentarz Powązkowski, kwatera II, rząd II, miejsce 4.
 
 Upamiętnienia:
 ul. Pankiewicza 3 - front kamienicy, w której uczył - tablica z piaskowca (odsłonięta po 1920 roku).
 ul. Polna 5 - front budynku XXVII LO im. Tadeusza Czackiego - granitowa tablica z 1976 roku (szkoła powstała na bazie założonej przez niego).
 Zniszczona podczas okupacji hitlerowskiej tablica epitafijna z 1901 roku w kościele Jezuitów.

Powstała przebita w 1867 pośród składów wełny Banku Polskiego, wysyłanych koleją Warszawsko-Wiedeńską. Dlatego też początkowo nazywała się Składowa. Później zmieniono nazwę ulicy na dzisiejszą. Po II wojnie zachowała 100% zabudowy z początku wieku.
 Stan obecny:
 Nr 1: kamienica.
 Nr 2: kamienica.
 Nr 3: dawna siedziba Muzeum Przemysłu i Rolnictwa. Powstała ok. 1895 wg proj. Kazimierza Loewe na parceli darowanej przez Ludwika Natansona na potrzeby szkoły i muzeum. Organizowano tu kursy rolnicze, część budynku zajmowała Szkoła Sztuk Pięknych im. Gersona, Średnia Szkoła Spółdzielcza, Szkoła Handlowa Męska im. Stanisława Szczepanowskiego i Szkoła Dokształcająca Monterów-Elektryków. Działały tu 2 wydziały: mechaniczny i budowlany. W 1897 nosiła już nazwę Szkoła Mechaniczno-Techniczna H. Wawelberga i S. Rotwanda. Wykładowcami byli Pożaryski, Staniewicz, Boguski. W 1918 upaństwowiono działająca tu szkołę jako gimnazjum Czackiego.
 Nr 4: Biurowiec CPN. Powstał w 1995-6 wg proj. Jerzego Augustyniaka, Waldemara Szczerby i Waldemara Polaka na miejscu bloku z 1955.
 Nr 5: kamienica.
 Nr 6: kamienica.
 Data nadania nazwy: 1930.03.13