Ossolińscy - jeden z najstarszych rodów polskich, pieczętujący się herbem Topór. Wywodzi się z podkrakowskiej Morawicy, w XIV wieku jedna z gałęzi zamieszkała w Ossolinie niedaleko Sandomierza, przybierając takie nazwisko. Jego najsłynniejszymi przedstawicielami byli:
Jan z Balic, Goźlic i Ossolina (zm. 1396) - kasztelan wislicki, protoplasta rodu, jedne z najbliższych współpracowników króla Władysława Jagiełły.
Jan z Ossolina (zm. 1436) - syn poprzedniego, kasztelan radomski.
Andrzej z Ossolina i Balic (zm. przed 1488) - syn Jana z Ossolina, rycerz.
Paweł Ossoliński (zm. 1534) - syn Andrzeja, dziedzic Klimontowa, który jako pierwszy zaczął używać nazwiska w tej formie.
Hieronim Ossoliński (zm. ok. 1576) - lawinista, kasztelan sandomierski, reprezentant województwa krakowskiego na sejmach.
Jan Zbigniew Ossoliński (1555-1623) - sekretarz królewski, senator, wojewoda sandomierski.
Krzysztof Ossoliński (1587-1645) - dworzanin królewski, podkomorzy i wojewoda sandomierski, pisarz i tłumacz.
Jerzy Ossoliński (1595-1650) - kanclerz wielki koronny, pamiętnikarz, doradca Władysława IV Wazy. W latach 1639-42 wzniósł w Warszawie własny pałac (dziś już nieistniejący) przy ul. Wierzbowej (wówczas Drogi ku kosciołowi św. Trójcy).
Franciszek Maksymilian Ossoliński (1676-1756) - prywatny sekretarz króla Augusta II Mocnego, podskarbi wielki koronny.
Józef Maksymilian Ossoliński (1748-1826) - pisarz, badacz i tłumacz literatury antycznej, założyciel w 1817 roku Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie.
Józef Kajetan Ossoliński (1758 lub 1764 - 1834) - kasztelan podlaski, senator Królestwa Kongresowego, starosta sandomierski, kolekcjoner dzieł sztuki, twórca otwartej w 1814 roku galerii obrazów "na Tłomackiem", gdzie umieścił dzieła sztuki odkupione od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Prowadziła do pałacu Ossolińskich przy Wierzbowej, później pałac znany był jako pałac Brühla.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: ok. 1655 roku