Powstała na miejscu okopów Lubomirskiego wzniesionych w 1770 roku.

Do 1919 roku taką samą nazwę nosiła dzisiejsza ul. Podchorążych.

Powstała w 1770 wraz linia okopów Lubomirskiego. Początkowo była to droga wewnętrzna, dochodząca do wałów, w 1870 umocnienia zniesiono i na ich miejscu wytyczono szeroka ulicę pomiędzy Muranowem, a torami kolejowymi. W tym samym roku nadano jej dzisiejszą nazwę. Zaczęto budować tu domy i kamienice i fabryki. W 1820 ulicę wyprostowano, wraz z wałami. W 1870 nadano ulicy dzisiejszą nazwę. W 1904 istniała tu jednoklasowa szkoła podstawowa dla dzieci z Woli. W 1928 poprowadzono tędy linię tramwajową. Od 1941 wzdłuż ulicy, na szerokości między Pawią i Stawkami, wznosił się mur getta, który w 1943 próbowali sforsować powstańcy. W 1944 większość ulicy zniszczono. Po wojnie ulicę zabudowano blokami mieszkalnymi. W latach ’80 jezdnię znacznie poszerzono.

Stan obecny:

Bloki osiedla Młynów. Powstały w 1948-66 wg proj. Michała Przerwy-Tetmajera, Haliny i Tadeusza Kowalskich i Zbigniewa Wacławka. Między al. Solidarności a Żytnią.

~ Nr 5: Baraki dla bezdomnych. W 1924 PCK uruchomił tu tymczasowe baraki dla bezdomnych

Nr 22: Dom mieszkalny. Powstał w 1965-6 wg proj. Jana Klewina i Zbigniewa Pawlaka. Mister Warszawy w 1966.

Nr 25: kamienica z lat ’30 XX w.

Nr 25a: kamienica z lat ’30 XX w.

Nr 27: kamienica z lat ’30 XX w.

Nr 27a: kamienica z lat ’30 XX w.

~ Nr 44: w czasie Powstania Warszawskiego mieścił się tu sztab Zgrupowania AK "Radosław".

Nr 49\51: Cmentarz żydowski.

~ Plac Nędzy. Mieścił się w narożniku między cmentarzami żydowskim i luterańskim. Przy placu było boisko klubu sportowego SKRA, istniejącego od 1924. W latach 1940-3 rozstrzelano tu i zakopano ok. 7000 Polaków i Żydów.

Nr 53: przedwojenne zakłady.

Nr 55: przedwojenne zakłady.

Nr 55a: Zespół Szkół im. Michała Konarskiego. Początkowo skromna szkoła mieściła się przy ul. Leszno 72. W 1915 rozpoczęła rok szkolny pod nazwą I Miejska Szkoła Rzemieślnicza im. Konarskiego. Była to jedna z najlepszych szkół w okresie międzywojennym. W trakcie okupacji naukę kontynuowano w zamkniętej szkole na tajnych kompletach. W 1945 już od 04.03 rozpoczęto naukę. Mieszczą się tu technika i licea o profilu mechaniczno-elektrycznym, Zespół Szkół Ogólnokształcących, Liceum Stowarzyszenia Kultury i Edukacji.

~ Nr 59: Schronisko dla bezdomnych. Powstało w latach ’20 XX w.

Bloki osiedla Muranów. Powstały w 1956-69 wg proj. Wacława Eytnera, Tadeusza Mrówczyńskiego, Tadeusza Perzyńskiego i Stanisława Rymaszewskiego.

Bloki między Anielewicza i Leszno. Powstały w 1963-7 wg proj. Jana Klewina i Zbigniewa Pawlaka. Jeden z domów otrzymał tytuł „Mister Warszawy ‘66”. Są to długie, 12-piętrowe bloki, stanowiące swoistą granicę Muranowa.

Nr 58\72: Centrum Handlowe KLIF. Powstał na miejscu zakładów garbarskich Braci Pfeiffer, przekształconych po wojnie w Robotniczą Spółdzielnię Wydawniczą RUCH. Polsko-norweska spółka Polinvest zbudowała centrum i biurowiec.

~ Nr 78: Fabryka garbarska braci Pffeifer. Początkowo produkcję garbarską rozpoczęło tu w 1839 Towarzystwo Akcyjne Fabryki garbarskiej Temlera i Szwede. Produkowano tu skóry i pasy do maszyn. W 1870 liczba pracowników wynosiła 250 osób, a kapitał w 1879 wynosił milion rubli. Zabudowania powstały ok. 1900. W 1919-23 fabrykę zmodernizowano, a w 1929 skład spółki wyglądał tak: Temler, i 3 Pfeifferów. Spółka przeżywała wtedy kłopoty finansowe. W 1944 fabrykę znacznie zniszczono. Po II wojnie mieściły się tu Fabryka Obuwia STRENA, MPO i Zakłady Krawieckie APIS. Do dziś istnieje budynek fabryczny.
Hala garbarni Temler i Szwede (pierwotny adres: pl. Parysowski 9\13). Powstała na pocz. XX w.
Garbarnia braci Margolis. Zaopatrywała w surowce warsztaty kaletnicze, białoskórnicze, meblowe i karoseryjne.
Krajowa Fabryka Przetworów Krwi. Wytwórnia klejów stolarskich.    

~ Nr 87: w 1919 mieściła się tu jednoklasowa szkoła podstawowa dla dzieci z Woli.