Ludwik Tadeusz Waryński (1856-1889)  rewolucjonista, działacz socjalistyczny, ideolog polskiego ruchu robotniczego. Pochodził z podkaniowskiej Martynówki, kształcił w Instytucie Technologicznym w Petersburgu, gdzie wstąpił w szeregi Polskiej Młodzieży Socjalistycznej. Usunięty dyscyplinarnie ze studiów wyjechał do Warszawy, kontynuując swoją działalność polityczną. Redagował wówczas takie czasopisma, jak "Proletariat", "Równość" oraz "Przedświt", pracując jako ślusarz w fabryce Lilpopa. Nękany przez władze carskie pod koniec 1878 roku zbiegł do Krakowa a po rocznym pobycie w miejscowym więzieniu - do Genewy, gdzie stworzył pierwszy program polskich socjalistów. W 1882 roku znalazł się znowu w stolicy (przez pewien czas mieszkał przy pl. Zbawiciela), gdzie założył partię robotniczą "Proletaryat", stając się jej niekwestionowanym przywódcą. Aresztowany przez władze carskie 28 IX 1883 roku został osadzony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej, gdzie dwa lata oczekiwał na proces. Skazany na 16 lat katorgi został zesłany do twierdzy szlisselburskiej pod Petersburgiem, gdzie zmarł na gruźlicę. Spoczął prawdopodobnie w pobliskiej fosie. Prywatnie był partnerem życiowym Anny Sieroszewskiej (siostry pisarza Wacława Sieroszewskiego), z którą miał syna Tadeusza.

Upamiętnienia:
Brama Straceń Cytadeli Warszawskiej - wymieniony na granitowej tablicy (odsłonięcie - 1 IX 1952).
Do 1954.04.12 był patronem dzisiejszej ul. Włókienniczej, do 1954.05.20 ulic: Izerskiej oraz Transportowców a do 1960.10.14 ul. A. Kacpury i ul. M. Sobczaka.

Powstała w latach 1951-2 jako ulica założenia MDM, na miejscu zniszczonych domów przy ul. Śniadeckich, Nowowiejskiej i Polnej. Wstępna nazwa brzmiała Nowo-Marszałkowska. Całkowicie zabudowana budynkami w stylu socrealizmu. Początkowo biegła tylko do ul. Polnej, później przedłużono ją do ul. Puławskiej.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1951