Kazimierz Kuratowski (1896-1980) - matematyk. Urodził się w stolicy, w rodzinie neofitów - pierwotnie nazwisko jego ojca brzmiało "Kuratow" i dopiero po przejściu z judaizmu na katolicyzm zmienione zostało na "Kuratowski". Początkowo miał kontynuować rodzinną tradycję - ojciec był wziętym adwokatem - dlatego też ukończył tu humanistyczne Gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego, jednak w 1913 roku wyjechał do Glasgow i tam rozpoczął studia matematyczne. W stolicy znalazł się po dwóch latach, w 1918 roku uzyskując dyplom na Uniwersytecie Warszawskim. Trzy lata później został doktorem filozofii a w 1927 roku, jako profesor nadzwyczajny, objął II Katedrę Matematyki na Wydziale Ogólnym Politechniki Lwowskiej, zostając najbliższym współpracownikiem Stefana Banacha. W 1934 roku powrócił do Warszawy i tu do 1952 roku (z przerwą w czasie okupacji hitlerowskiej, kiedy to prowadził tajne wykłady) kierował III Katedrą Matematyki UW. Przez wiele lat był wiceprezesem Polskiej Akademii Nauk, założycielem Instytutu Matematycznego tej organizacji. Specjalizował się w topologii, stworzył podstawy rozwoju teorii przestrzeni topologicznych. Ustalił terminologię i symbolikę wielu pojęć z zakresu mnogości i topologii. Opublikował ponad 170 prac naukowych, m.in. "Rachunek różniczkowy i całkowy", "Wykłady rachunku różniczkowego i całkowego", "Topologie", "Wstęp do teorii mnogości i topologii", "Pół wieku matematyki polskiej 1920-1970" a wspólnie z Andrzejem Mostowskim "Teoria mnogości". Wydał również "Notatki do autobiografii". W 1947 roku zamieszkał na Mokotowie, przy ul. Kieleckiej, w tzw. osiedlu profesorskim. Zmarł w Warszawie.

Spoczywa:
Cmentarz Wojskowy na Powązkach, kwatera 32 B, rząd TUJE (Aleja Zasłużonych II boczna), miejsce 1.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1986.01.30