Tadeusz Kulisiewicz (1899-1988) - grafik, rysownik. Był rodowitym kaliszaninem, sztuki plastyczne studiował początkowo w Poznaniu a później w Warszawie. Kształcąc się pod kierunkiem Władysława Skoczylasa dość szybko znalazł się w Stowarzyszeniu Artystów Grafików "Ryt" i właśnie na ich wystawie zadebiutował w 1926 roku. Początkowo jego ulubioną techniką był drzeworyt - zafascynowany tematyką górską poświęcił jej cykle "Szlembark" czy "Wieś w Gorcach". Dużo wówczas podróżował po Europie, czego efektem były rysunki i inne prace inspirowane francuską rzeźbą romańską i gotycką. Lata okupacji hitlerowskiej spędził głownie w Krakowie. Podczas Powstania Warszawskiego utracił wszystkie swoje zbiory - trafiona bombą doszczętnie spłonęła jego warszawska pracownia, w tym ponad 70 drzeworytów. Nie chcąc wracać do przykrych wspomnień nie tworzył ich więcej - całkowicie poświęcił się rysunkowi. Niedługo po wyzwoleniu powrócił do stolicy, gdzie został profesorem ASP a w swoim pierwszym powojennym cyklom rysunków przedstawił obrazy zburzonego miasta ("Warszawa 1945" znany też jako "Ruiny Warszawy"). Stanowiły one jedną z pierwszych wystaw Muzeum Narodowego. Później jego prace wykonywane były w sepii lub tuszu, często dwukolorowo. Natchnienia do swoich dzieł szukał najczęściej w podróżach - przez dwadzieścia lat zwiedził Chiny, Indie, Meksyk, Brazylię a także liczne kraje europejskie, takie jak Włochy, Francja, Holandia, Rumunia czy Czechosłowacja. Uwielbiał twórczość Bertolta Brechta - w teatrze Berliner Ensemble naszkicował sceny z "Matki Courage i jej dzieci", "Kaukaskiego Koła Kredowego" oraz "Życia Galileusza". Pod koniec życia poświęcił się suchorytom, tworząc tą techniką takie cykle, jak "Macierzyństwo i matka" czy "Moja historia sztuki". Zmarł w Warszawie.

Spoczywa:
Cmentarz Wojskowy na Powązkach, kwatera 39 C, rząd II, miejsce 6.

Upamiętnienia:
ul. Mazowiecka 7 - frontowa ściana domu, w którym mieszkał i tworzył od 1952 roku aż do śmierci - tablica (odsłonięcie - rok 1990).

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 2002.06.24