Czesław Kłoś (1881-1957) - inżynier, specjalista w zakresie budownictwa przemysłowego. Pochodził z podkrotoszyńskiej Sośnicy, był absolwentem politechniki w Charlottenburgu, tam też rozpoczął pracę zawodową, którą kontynuował w Belgii, jednak za swoją propolską postawę (zastępca naczelnika "Sokoła" na obszar Rzeszy, nauczyciel robotników westfalskich) - prześladowany przez niemiecką policję - w 1912 roku zamieszkał w Warszawie. Tu został dyrektorem technicznym w Towarzystwie Akcyjnym "Martens i Daab", jednak świetnie zapowiadającą się karierę przerwał wybuch I wojny światowej i jego przymusowa deportacja do Kazachstanu, skąd powrócił dopiero w 1921 roku. Objął wówczas dawne stanowisko, jednak po sześciu latach otworzył własne przedsiębiorstwo inżynieryjno-budowlane z siedzibą w podwarszawskich wówczas Włochach (dziś willa przy ulicy jego imienia). W przeciągu kilku lat stworzył z niego towarzystwo akcyjne znane w całym kraju, któremu powierzono takie projekty, jak Zakłady Philipsa czy tunel linii średnicowej (oba w Warszawie), Centralne Zakłady Lotnicze w Dęblinie, elektrownię w Gdyni, Starachowicką Fabrykę Broni i Amunicji oraz Warsztaty Kolejowe w Pruszkowie. Biuro przeniosło się wówczas do bardziej renomowanej siedziby przy ul. Marszałkowskiej (wg książki telefonicznej warszawskich firm z 1939 roku "Kłoś Czesław dr. i Sp., zakł. inż.-bud., Sp. z o.o."). W czasie okupacji hitlerowskiej zajmował się głownie pracą dydaktyczną, którą po wojnie kontynuował na Politechnice Warszawskiej. Zaprojektował jeszcze kilka warszawskich budynków - Zakłady im. Róży Luksemburg i halę o nowoczesnym wówczas pokryciu szedowo-łupinowym na Okęciu, jednak poświęcił się głównie pisaniu podręczników akademickich, oddał się tez swojej wielkiej pasji, jaką był sport (został członkiem PKOl). Boleśnie doświadczony przez los (w Powstaniu Warszawskim zginęli jego trzej synowie oraz córka) zmarł w Warszawie.

Spoczywa:
Cmentarz we Włochach.

Ulica powstała po parcelacji dóbr Koelichenów pod nazwą Inżynierska.

Stan obecny:

Nr 7: Dom Czesława Kłosia.
Nr 8\10: Zakłady Elektrotechniczne "ERA". Zespół budynków fabrycznych wraz z willą należącą zapewne do właściciela lub zarządcy. Produkowano tu elektryczne zapalarki saperskie, opancerzone reflektory, zespoły prądotwórcze. Opracowywano konstrukcje własne, korzystano z licencji czeskich i austriackich. Podczas okupacji zakłady przejął koncern Siemens-Schuckert, a i tak personel zakładów współpracował w konspiracji. W 1944 hitlerowcy zdewastowali fabrykę, wywożąc większość wyposażenia. W 1957-62 zakład wprowadził nowatorskie rozwiązanie dniówkę zadaniową z premią. Firma, przekształcona w zakład MERA przeniosła się na Łopuszańską., dziś ma tu swoją siedzibę zupełnie inna firma....

Data nadania nazwy: 1996.03.25. Początkowo była to ul. Inżynierska, później do 1961.11.24 jej patronem był Feliks Dzierżyński a następnie (do 1996.03.25) ulica ta nosiła imię Stanisława Skrońskiego.