Józef Czechowicz (1903-1939) - poeta i tłumacz prawie przez całe życie związany z Lublinem. W tym mieście się urodził, tu skończył gimnazjum i Studium Nauczycielskie. Był uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej. Po powrocie z frontu podjął pracę w wyuczonym zawodzie, przez dwanaście lat ucząc dzieci w rodzinnym mieście i na Wileńszczyźnie. Przez pewien czas wydawał też własnym nakładem dziennik "Kurier Lubelski", którego ukazało się 129 numerów. Zadebiutował w 1923 roku, jednak swój pierwszy tomik poetycki zatytułowany "Kamień" wydał dopiero po czterech latach. W 1928 roku przyjechał do stolicy, gdzie przez rok uzupełnił swoje wykształcenie studiami w Instytucie Pedagogiki Specjalnej. Tutaj też zapoznał się z członkami grupy poetyckiej "Kwadryga". W 1933 roku musiał odejść ze szkoły - po publikacji poematu "hildur baldur i czas" zarzucono mu niemoralne prowadzenie się. Przeniósł się wówczas na stałe do Warszawy, gdzie był redaktorem popularnych czasopism dziecięcych - "Płomyka" i "Płomyczka, poza tym pisał słuchowiska na potrzeby Polskiego Radia. Jego najsłynniejsze tomiki to "dzień jak co dzień", "w błyskawicy" i ostatni "nuta człowiecza". Po dotarciu hitlerowców do Warszawy ewakuował się wraz z innymi pracownikami Radia do Lublina. Jako jedyny ze zgromadzonych zginął pod gruzami kamienicy, w której mieścił się zakład fryzjerski, gdzie wszyscy weszli schronić się przed bodajby pierwszym nalotem.

Nie wiadomo, dlaczego na mapach figuruje "ul. Jana Czechowicza" - we wszystkich dokumentach i na tabliczkach informacyjnych jest "ul. Józefa Czechowicza".

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1979.01.01. Wcześniej nosiła imię Jana Kochanowskiego.