Jan Karol Chodkiewicz herbu Gryf z Mieczem (1560 lub 1561-1621) - dowódca wojskowy, hetman. Pochodził ze szlacheckiej rodziny herbu Kościesza, uczył się w kolegium jezuickim w Wilnie a później na tamtejszej Akademii. W latach 1586-1589 pogłębiał swoja wiedzę z zakresu filozofii i prawa na uniwersytecie w Ingolstadt. W 1595 roku - od stłumienia powstania kozackiego Semena Nalewajki - rozpoczęła się jego kariera wojskowa. Służąc pod dowództwem Stefana Żółkiewskiego został dostrzeżony przez króla Zygmunta III Wazę i mianowany podczaszym litewskim. Cztery lata potem znalazł się wśród grona senatorów, był reprezentantem ziemi żmudzkiej. W 1602 roku objął dowództwo armii polskiej - do jego najbardziej spektakularnych dokonań należało rozgromienie Szwedów pod Kircholmem, bitwa pod Białym Kamieniem w 1604 roku i trzy lata później pod Guzowem. W 1605 roku mianowany został hetmanem wielkim litewskim. VI 1611 - X 1612, w efekcie wypraw na Moskwę, był tam... wicekrólem. W 1616 roku został wojewodą wileńskim. Ciężko chory podjął się dowodzenia w bitwie pod Chocimiem, jednak w jej trakcie zmarł, nie doczekawszy układów pokojowych.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: